benim,
korkulu bir yüreğim vardır.
hep korkarım bir şeylerden
'aman!' derim
'aman, kötü bir şey olmasın!'
'bağırmasın kimse.'
'kırmasın birbirini.'
kırılan tüm kalplerin
ağırlığını taşırım üstümde
fırsat kollarım
bozuk bir kalbi düzeltmeye
oysa bilmez miyim?
'sadece isteyenler düzelir.'
sadece isteyenler düzelir.
bilirim.
olsun, denerim.
kendime dönerim,
sonra.
'yorgun musun?'
sessizlik.
sessizlik keskin.
sessizliğin içinde biri bağırıyor.
hemen çeviririm başımı
kendimden
'ah, bağırmayın!'
'dursana, kırma o kalbi!'
dinlemiyorlar
kahretsin!
duymuyorlar beni.
duymuyorlar
sessizce izliyorum
bir rüzgarda dağılır gibi dağılan
o kan dolu parçaları
gün bitiyor
karanlık çöküyor
herkes dağılıyor
dönüyorum yine
kendime
'beni duymuyorlar.'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sararmış bir kağıt parçasında
Poesíaacı, yüreğimde yetişen bir çiçek. yaşlarım, can suyu. ellerimle diktim onu. mutlulukla aldım saksısını. bilmiyordum, ne yaptığımı. filizlendi. karanlık çökerken izledim. daha da hızlandı büyümesi. karanlıktan aldı boyunu. karanlı...
