sararmış bir kağıt parçasında

herkes hak ettiğini mi yaşar?

inansak olmaz mı
iyiliğin hep var olduğuna
hep var olacağına

kapasam gözlerimi
kulaklarımı
atılan çığlıklar duracak mı

beynimin içinde yankılanıyor
alt komşumuzun ağlayan bebeği
yan binamızda bir adam var
her akşam döver eşini

'dur' desem
duracak mı?
susacak mı acı dolu çığlığı duysa?
kaç çığlık duymuştur?
acı, korku, şaşkınlık...
kaç çığlık vardır dünyada atılan?

zihnimin içinde atılanları da katalım mı?
katmayalım.
çıkamayız işin içinden.
böyle çıkılabilir mi sanki?
sürdürebilir mi iyiliği,
benim gibi biri?

içimde bir şey var
bağırarak ağlamak istiyor
bir şey o
ben değilim
sen değilsin
kimse değil
bir şey.

ağlamak istiyor durmadan
çığlık çığlığa
'neden yapıyorsun bunu bana?' diyor
duruyorum
'ben ne yapıyorum sana?
ne yapıyorsan kendine yapıyorsun.'

doğru değil bu
insan kendine bunu nasıl yapar?

'yalan söylüyorsun
veremem bu kadar acıyı kendime!'

'sen vermiyorsun ki
acı sensin zaten.
acı senin zihnin, bedenin, kalbin.'

içimde bir şeyin
zihni var
bedeni, kalbi var.

duruyorum, dedim ya
bakıyorum ona
'ben bunu hak ettim mi?'

bir alay sesi duyuyorum
'herkes hak ettiğini mi yaşar?
güldürme beni.'