Bazı acılar vardır. Yaşanması güçtür. Yaşarsan, güçlüsündür. Önce acıyı yaşarsın, sonra acıyla yaşamayı öğrenirsin. Aynı gibi dururlar ama hayır. Acıyı yaşamak, acıyla yaşamaktan daha zordur. Acıyı yaşatmaksa, bambaşkadır.
Yüksek bir binadan aşağı bakmak gibi. Sonunu göremediğin bir yola başlamak gibi. Birini sevmek gibi. Sevdiklerin acı çekiyorsa, acıyı yaşarsın. Ama sevdiklerine acı çektiren sensen acı, seninle doğmuştur. Güçlü müdür insan, bunlara rağmen yaşarsa? Sahi, güçlü müdür insan?
Acıyı yaşatan bendim, yaşayan onlardı. Ruhum sökülüyordu. Bu bambaşkaydı.
(Sıradaki Kim? - 9. Bölüm, Acıyı Yaşamak)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sararmış bir kağıt parçasında
Şiiracı, yüreğimde yetişen bir çiçek. yaşlarım, can suyu. ellerimle diktim onu. mutlulukla aldım saksısını. bilmiyordum, ne yaptığımı. filizlendi. karanlık çökerken izledim. daha da hızlandı büyümesi. karanlıktan aldı boyunu. karanlı...
