I Love You Mr. Dangerous

Chapter 11

CHAPTER 11

"Ang ganda ganda mo." ani ko kay Maxim.

Naka tingin kami ngayon sa salamin. Inaayos ko kase buhok niya.

"Sobrang ganda mo, Ali."

Sinusuklayan ko ang buhok niya at napalunok ako ng makita ang nanlalagas niyang buhok na sa suklay. Napatingin siya rito at nalungkot ang kaniyang mukha. Tinabi ko ang suklay sa lamesa.

Lumalala na ang kaniyang cancer, kaya napadali ang kaniyang pag uwi sa Australia.

"A-ali, gusto ko pag namatay ako bibigay ko sayo mata ko." Nabigla ako sa sinabi niya. Nanginig ang kamay ko.

Inayos ko ang salamin ko at tignan siya mula sa salamin.

No wonder why many people admire her. She have the sweetest heart on earth.

"Okay lang mata ko, at di ka mamamatay, okay?" Sabi ko sabay halik sa kaniyang buhok.

"Maganda parin kaya kahit kalbo ako?" tanong niya na parang naiiyak na.

"Maganda ka, kahit dinosaur ka pa." Sabi ko sa kaniya.

Sobrang naapektohan si Maxim sa kaniyang sakit. Hindi niya na nagagawa ang kaniyang mga gusto. Para siyang natanggalan ng kaligayahan.

Hinatid namin siya sa pier naka upo siya sa wheel chair na tulak tulak ni Auntie Madi. Malala na talaga ang sakit niya pero sumisibol ang ang pag asa sa puso kong gagaling siya. Para ko na siyang kapatid, di ko kakayanin pag wala sya.

Kumaway kaway ako ng umandar na ang barko kahit alam kong di na niya ako nakikita. Di ko pwedeng ihatid siya sa manila upang masamahan siya sa airport dahil may pasok ako, Sinundo siya ni Autie Madi. Galing kase ito sa manila at inaasikaso ang business nila.

Suminghap ako ng tuluyan ng nag layag ang barko.

Ang daming nangyare.

Pauwi na ako ng makita si Praised na naka tayo at naka sandal sa sasakyan niya. Kahit naka shades siya ay alam kong naka tingin ito sakin.

It's either assuming ako.

Siguro ay gusto nyang makita si Maxim bago ito umalis. Ang daming nagalit sakin dahil lang di ko binalitang may sakit si Maxim, isa na rin yata si Praised dun. Natatakot na tuloy ako lumapit sa kaniya, baka sigawan niya ako dahil di ko sinabing may sakit si Maxim.

Wala naman talaga akong balak na kausapin o kaya'y lapitan siya.. All this years, finally titigil na ako sa kahibangan ko. Di ko naman siya kailangang kausapin at taposin ang lahat ng ayos kase lastime i check, mahal nya pa si Maxim at 'hate' nya kuno ako. So bakit ko pa siya kakausapin, sasayangin ko lang oras niya. wala naman akong kwenta para sa kanya eh.

Di ko siya pinansin at umaktong di siya nakita. Dire-diretso ako sa pag lalakad at nag nag abang ng tricycle.

Sumilip ako sa kanya, para siyang estatwa na parang di maka paniwala sa ginawa ko. Siguro ay naninibago siya, papansin ako sa kaniya dati eh.

Maka 'dati' naman, para dadalwang linggo palang ako nag pahinga sa pangungulit sa kanya.

Naka sakay ako ng tricycle at hinayaan ko na siya. Kong di lang siguro nag kagulo ay sumabay ako sa kaniya dahil hanggang ngayon sya parin ang gusto ko.

Di naman basta basta nakakalimutan yun. Ilang years ba naman akong parang tangang buntot ng buntot sa kaniya.

Ini-unfollow ko siya sa lahat ng kaniyang mga socials at nag cancel friend request ako sa kanya sa fb.

Sa computer shop ko pa talaga ginawa yun, nakakahiya sa mga naka kita. keypad lang naman kase cellphone ko eh. Sa computer shop lang ako nakakagawa ng assignment at projects. Bonus na kapag may oras pa ako tapos pwede ko pa siyang ma stalk.