Asrın Hikayesi

Yarışma Hayatı /Hayat Yarışı

Ben Afra Asiler'dim...

Ben başladığım işte pes etmek bilmeyen biriydim.

Şimdi de pes etmek yoktu.

Her şey iyi hoşta,ben yarışmaya kiminle katılacaktım?
Benim bunu bir şekilde öğrenmem gerekiyordu.Ama önce yarışmaya katılmalıydım.
Eve geleli çok olmamıştı.Gelmiştim,ayaklarımı yerlere vurarak ,kalbimi avuçlarım arasında parçalayarak ve gururumu ayaklar altına alarak gelmiştim.Bu ev benim kaderim miydi bilmiyordum ama çoğu şeyin bu ev yüzünden olduğu kesindi benim için.
Bilgisayarla birlikte koltuğa oturdum.Bilgisayarı kucağıma yerleştirdiğimde Elfin ne yapacağımı anlamıştı.
Yarışmanın ismini bile bilmediğim için internete Siyamerler Yarışma yazmaktan başka bir fikir gelmemişti.
Yarışma hakkında bir çok site görmüştüm ve sonunda doğru siteye tıklamıştım.Yarışma ismi koca koca yazılarla ekranda belirmişti.
"ASRIN SIRRI "İki dakikalık ekran ile bakışıp ardından okumaya devam ettim.
"Sırlarla dolu bir adam...
Kimsenin gücü ona yetmez,
Kimse onunla baş edemez...
Eğer ki bu sır çözülürse yer yerinden oynar!
Cesaretli olanlar varsa başlasın başvurular..."

Yazıların altındaki adresi görmem uzun sürmedi.Hemen bir kağıda adresi yazdım.Bu adrese gidecektim.Ne olacaktı?Kim olacaktı?Hiçbir şeyi bilmiyordum.Ama bu öğrenmeyeceğim anlamına gelmez.
Elfin'in hazırladığı masaya geçerek hızlı hızlı kahvaltı yaptık.Acele ediyorduk.Biz,acele ediyorduk.Karnımı az da olsa doyurmak beni rahatlatmıştı.Karnımı şişirerek doyduğumu belli etmek istedim.Bu hareketi seviyordum.İnsanlar bu davranışıma ne derdi?Ben hobi diyorum.Bulaşıkları da aynı hızla yıkadıktan sonra şimdilik temizlik işimiz hallolmuştu.Hazırlanıp evden çıktık.Yolda 12 kedi,7 köpek ve bir ayı görmüştük.Evet, yanlış duymadınız.Adı Alaz olan bir ayı.Her ne kadar görmezden gelsek de aptal sırıtışıyla yanımızda belirdi.
"Sizi ne kadar görmek istemesem de hanımefendi,yanınızdaki hanımefendiciğim için aynısını düşünmüyorum."
Bu neydi şimdi?Bir şekil yürümek mi?Ya da koşmak?Ne sanıyor bu kendini?
Gözlerim bir Elfin bir de Alaz arasında gidip geliyordu.Elfin'in donuk suratı hiçbir şey anlamadığını gösteriyordu.
Tekrar aptal sırıtışı ve kendini birşey sanan ayıya döndüm.
"Ne oldu?Bir kez karşılaştık diye havalara mı girdin sen?"
En alaycı bakışımla devam ettim.
"Ne oldu kız arkadaşından hayır gelmedi,depresyona girip aynı anda kız tavlamaya mı başladın sen?"
Ardından büyük bir kahkahayı da patlattım mı,işte tam oldu.
"Yazık sana!"
Küçümser bakışlar yok mu,onları da eksik etmedim.
Oldum olası bu bakışlarla büyüdüm.Mahalle de oynadığım kız çocukları beni aralarına almazlardı.Bana türlü kötülükleri yapar üstüne bu bakışlardan atarlardı.Ben de onlar gibi olmamak için direndim.Kendim olmak için direndim.Ama sonuç?
Ben değiştim,hayatım değişti.
Sanki o günlerden bir asır geçti.
Hiçbir şey artık eskisi gibi değil...

"Söylesene ne bu hareketler?
Konuşmuyordu,somurtmuştu.
Aman iyi de olmuştu.Hiç konuşmasın o.Elfin'in kolundan çekiştirip yürümeye devam ettim.
Biz ilerliyorduk.O da bizimle geliyordu.Arkamızdaydı,aramızdaki mesafe en fazla 5 metre.

Bizi mi takip ediyor?Bu kadarını beklemem."Pis sapık !"diyerek bağırdığımda Elfin şaşkın şaşkın beni izliyordu.
"Ne yapıyorsun Afra!"
Onu dinleyerek duracak değildim.
Tekrar tekrar bağırışlarımdan sonra insanlar toplanıyorlardı.
Alaz ayısı ise bu kadarını yapacağımı beklemiyor olmalı ki Elfin ile aynı tepkiyi verdi.
"Ne yapmaya çalışıyorsun?"Bağırdı.
"Bizmi ne yapıyoruz?Asıl sen ne yapıyorsun?Asıldığın yetmedi sapık gibi takip mi ediyorsun?"

"Gideceğim yer belki sizinle aynı yoldadır,belki yol üstünde bir durakta bekleyeceğim?Ben sizi mi takip edicem?"
Son söylediğini tiksinerek söylemişti.Pekala,belki yanlış anlamış olabilirim.Ama aynı yere gidiyoruz olma ihtimali neden aklımın ucundan dahi geçmedi onu anlayamıyorum.Bende mi sorun var?
Ah!Tabi,sonuçta gizemlinin oğlu.Ah, akılsız başım!