He's Mine~Draco Malfoy Fanfic [NL]

Chapter 15~ Facing the past

Draco heeft me net getroost. Theo staat nogal ongemakkelijk naast het bed. En dan besef ik me waar ik ben, en wat er net gebeurd is. Ik voel een lichte blos op mijn wangen verschijnen en hoop dat de jongens er niet op letten.

'Gaat het een beetje?' vraagt Draco bezorgd. Ik knik lichtjes.

'Dank je, voor- net' zeg ik. Volgens mij wordt de blos wat donkerder. Gelukkig zeggen de jongens er niets over. Misschien zien ze het niet of bloos ik niet eens.

'Geen probleem' zegt Draco. Ik kijk naar Theo, die duidelijk opgelucht is dat alles goed gaat met me. Ik hoop dat ik niet moet zeggen waardoor ik een huilbui kreeg. En alsof hij mijn gedachten kan lezen, opent hij zijn mond.

'Mag ik weten wat er gebeurd is?' vraagt Draco voorzichtig. Ik slik. 

'Je hoeft niet als je niet wil, en als je het niet aan mij wil vertellen, maar wel aan Theo is dat ook prima' zegt Draco snel.

'Ik moest denken aan mijn vader' fluister ik.

'Wat heeft hij gedaan?' vraagt Draco. Ik schudt mijn hoofd. Ik heb aan mezelf gezweerd dat ik het niet meer aan iemand zou vertellen.

'Moet ik even weg? Zodat je het aan Theo kan vertellen?' vraagt Draco. Er gaat een gekwetste flits door zijn ogen, maar die verdwijnt even snel als het er was, dus kan ik het me evengoed verbeeld hebben. Ik schudt nogmaals mijn hoofd en kijk naar mijn knieën, die ik heb opgetrokken. Ik voel een hand op mijn arm, waardoor ik opkijk.

'Je hoeft het niet te vertellen als je dat niet wilt, maar als je het vertelt kan het opluchten' zegt Theo. Ik wil iets zeggen, maar er komt geen woord uit mijn keel, die opeens heel erg droog is.

'Je kan het ook nog altijd wat later vertellen' zegt Draco.

'Nee- ik euhm. Mag ik wat drinken?' vraag ik als mijn stem enorm schor klinkt.

'Tuurlijk' zegt Theo. Hij springt recht van het bed en komt een paar tellen later terug met een glas water. 

'Dank je' zeg ik voor ik een slokje neem. Als ik zie dat beide jongens me verwachtingsvol aankijken, neem ik nog een slok. Ik moet ze nu wel iets vertellen. Niet alles, maar een deeltje kan geen kwaad. Ik kijk terug naar mijn knieën.

'Mijn vader, euhm, hij-. Sinds mijn moeder gestorven was, is mijn vader- euhm, niet meer dezelfde' begin ik hakkelend. Ik neem even diep adem en ga dan verder.

'Hij euh- hij begon aan de drank te zitten. En drie jaar geleden zat hij ook al aan de drugs. Soms- euhm liep het een beetje uit de hand' zeg ik. Hoe moet ik nu verder? En hoe gaan ze er op reageren? Ik voel een hand op mijn arm, maar ik blijf naar mijn knieën kijken. Normaal zou ik mijn arm weggetrokken hebben, maar dit voelt- vertrouwd? Veilig? Of misschien wel allebei. Het voelt hoe dan ook anders dan toen mijn vader mijn arm vastgreep...

'Wat gebeurde er? Wat bedoel je met "soms het liep een beetje uit de hand"?' vraagt Draco voorzichtig. Ik merk dat hij best dichtbij zit. Dichter dan eerst.

'Wat zijn drugs?' vraagt Theo.

'Euhm- drugs zijn bepaalde middelen die een verslavende en verdovende werking hebben op je lichaam, maar als je er teveel van neemt kan dat ernstige gevolgen hebben. Mijn vader verloor de controle af en toe daardoor. En omdat hij bijna altijd dronken was, kon hij ook niet meer helder nadenken volgens mij' leg ik uit.

 'Hij deed toch niet wat ik denk dat hij deed?' vraagt Draco ernstig, maar ook bezorgd.

'Dat hangt ervan af wat je denkt dat hij deed' zeg ik zacht. Ik merk dat mijn stem weer zwak wordt, dus ik neem nog een slok water. Draco heft zijn arm op en verplaatst die met een hoge snelheid richting mijn gezicht toe. Ik duik in elkaar en maak me klaar voor de slag. De slag die niet komt.