Şeytan Gerçek ★ INFINITE & BTS

7. Bölüm : TAEHYUNG NEDEN KONUŞMUYOR?

Elimdeki pamuğa pansumanı döktüm ve yavaşça yüzündeki çiziklerde gezdirdim.

Hala elektrikler olmadığı için etraf kırmızı jeneratör ışığıyla aydınlatılıyordu.

- Elektrik kabloları koptu. Jungkook'u ileri fırlattığımda elektrik direğine çarptı ve etraf karardı.

- Sana bir şey olmasın da , elektrik sorun değil Woohyun. Bu arada , ona daha önceden verdiğin zarar çok büyük değilmiş aslında! Sadece elinde yara izi vardı. Nasıl bu kadar kin tuttu sana ?

- Onun şimdiye kadar ki bütün sevgililerini çaldım çünkü !

- Neden böyle bir şey yaptın?

- Onun acı çekmesini istiyorum sadece !

- Bir nedeni olmalı ?

- Annem beni terk etti. Gidip başka bir adamdan onu doğurdu. Sonuç olarak kardeşiz ama yıllardır ona kin beslediğim için birbirimizi kardeş gibi değil düşman olarak görüyoruz.

- Sadece birbirinizi görmezden gelseniz olmaz mı ?

Sessiz kaldı ve cevap vermedi.

Pansuman işini bitirmiştim bu sırada.

- Odana gidip dinlen , daha sonra konuşuruz bu konuyu.

- Kardeşim olduğunu kimse bilmiyor, dikkat et !

Dedi ve odasına gitti.

Camdan dışardaki topluluğa baktım ve hala konuştuklarını gördüm.

Herkesin bir yerlerinde çizikler vardı ama ben en çok darbe alanlara yardım etmek istiyordum.

En azından Woohyun'a yaptığım gibi pansuman yapabilirdim.

Dışarı çıktım ve ismini bilmediğim iki kişinin yanına gittim.

- Yaralarınız derin gibi , üstünü kapatmamı ister misiniz ?

Ses çıkarmayıp birbirlerine baktılar.

Bileklerinden tutup çektiğimde :

- Utanmanıza gerek yok.

Diyerek kapının önündeki merdivenlere kadar götürdüm.

- Sizin adınız ne ? Diğerlerine göre küçük gibisiniz.

- Ben Namjoon , o da Taehyung.

Yanındakini gösterdikten sonra devam etti :

- Neden bize yardım ediyorsun ? Sonuçta arkadaşlarına zarar verdik.

- Çünkü kavga, aslında sizinle ilgili değilmiş. Woohyun ve Jungkook arasındaki meseleden dolayı herkes zarar görüyor.

- Biz de sevmiyoruz şu kavga olayını. Nedenini bile bilmiyoruz.

- Siz Jungkook'u, biz de Woohyun'u zorlasak da kavgaya son vermeleri konusunda ısrar etsek ?

- Çok denedik bunu. "O devam ettirmezse ben bulaşmam!" diyor her seferinde.

- Yani iş Woohyun'da bitiyor ?

- Evet.

Pansuman onların canlarını yakmıştı biraz. Derileri canlı olduğu için acıyı hissediyorlardı.

Taehyung'un canı gerçekten yanıyor olmalıydı. Gözlerini sıkıyor olmasına rağmen ağzını açıp tek bir kelime bile etmiyordu.

- Neden konuşmuyorsun ?

Namjoon tereddüt bile etmeden benim Taehyung'a yönelttiğim soruya cevap verdi.

- Yabancılarla konuşmayacağına yemin etti.

- Kime yemin etti ?

- Kendisine.

- Neden ?

- Daha önceden çok fazla zarar gördü. Tanımadığı kişilerle konuştuğundan , yani kişisel algılama !

Tekrar Taehyung'a döndüm ve ilaçları sürmeye devam ettim.

- Eğer canın çok yanarsa kolumu tutup durdurabilirsin.

Bir süre sonra en büyük yarasına geldim ve dediğimi yaptı. Bileğimden tutup durdurmuştu.

Pençe atmış gibi bir iz kaldı kolumda.

İnsan biçimindeyken bunu yapabildiklerini bilmiyordum.

Bileğime baktım ve yarıldığını ; içerisindeki kurumuş kanların göründüğünü fark ettim.

İki adım istemeden gerilemiştim.

Acımıştı ama ses çıkarmamalıydım. Kendimi tuttum.

Arkada hala konuşan topluluğa baktığımda beni fark etmediklerini görüp derince aldığım nefesi geri verdim.

- Özür dilerim , bilerek olmadı.

- Önemli değil. Bu arada teşekkür ederim, konuştuğun için !

Dedim ve güldü. Ağzı dikdörtgen şeklini almıştı. Çok sevimliydi.

İşimi bitirmiştim artık.

Dongwoo arkamdan gelip elimi tuttu.

- Neden melek gibisin ?

Sadece güldüm.

Myungsoo diğer yanımdan geldi ve bileğimden tutup kendine çekti :

- Çünkü benim sevgilim.

Kolumu çekerek kendimi kurtardım ve :

- Artık Dongwoo'nun sevgilisiyim !

- Beni kıskandırmak için böyle söylüyorsun.

- Ne gerek var buna ?

Namjoon ve Taehyung sessizce uzaklaşıp arkadaşlarının yanına gittiler.

Dongwoo'ya baktım ve aynı anda koşmaya başladık.

Dağın tepesine gittiğimizde sonunda baş başaydık.

----- 7. Bölüm Sonu -----