The Solace In Our Scars (Complete)

Part 10 (Finale)

"Kyle!" Sigaw ni ate kahit nasa malayo pa lang ako.

Nakatitig lang ako sa kawalan habang naglalakad sa gitna ng malamig na panahon. Sumasabay ang mga luha sa bawat patak ng ulan. I love her so much but why? Why does she had to broke my heart into thousands of pieces? Ayaw niya na talaga sa 'kin? Alam niya ba na may sakit ako kaya gano'n na lang ang pag-ayaw niya?

Naramdaman ko ang pagyakap sa 'kin ng kapatid ko. "What happened? Bakit ka umiiyak? Umuwi na tayo,"

"Ganito ba talaga ang pagmamahal?" Mapait akong ngumiti.

"Anong nangyari Kyle? Sinaktan ka ni Sheryn? T*ngina! Alam ba niya na kailangan mo siya ngayon? Alam ba niya ang pinagdadaanan mo? Paano niya nagawa sa 'yo—"

"You can't force someone to stay with you, ate. Always remember that. No matter how perfect your relationship with that person, someday they will still leave. They will still break their promises and destroy your heart."

"Kyle..."

"Mahal ko pero ayaw na sa 'kin e. Anong laban ng pagmamahal ko kung sa kanya wala na?"

"I love you, mahal ka namin Kyle. Huwag mong hayaan na mawala ka sa sarili mo dahil lang sa kanya, please? We're almost there Kyle. Malapit ka ng gumaling"

Not lost myself? Huwag iwala ang sarili?

Iyan ang hindi ko magawa. Sobrang minahal ko to the part na handa akong mabaliw, baka sakaling maawa siya at balikan ako.

"Kyle, it's been a years. Tama na please, maawa ka naman sa sarili mo."

✿~✿~✿

"Welcome back!" My sister hugged me tight. I miss her so much, last year pa kasi kami nagkita. Busy rin siya sa business niya dito sa Pilipinas.

"Tatanggapin mo yung offer ni Mrs. Clemente?" tanong ni mommy.

"Yes, it's a big opportunity."

It's a well-known hospital in the country. Big flex na ang makapagtrabaho ro'n.

"Good morning, doc!"

I just smiled. Nakuha naman ng isang pamilyar na mukha ang atensyon ko. It's been a years pero kilalang kilala ko pa rin ang babae. Marami man ang nagbago, mula sa katawan hanggang sa paraan ng paggalaw niya at alam kong siya 'to. The girl I used to love, Sheryn Ladezma.

She just stared at me. I was about to say something nang mabilis itong tumalikod at naglakad paalis.

"What's her name?" tanong ko sa isang nurse para hindi siya magtaka sa susunod kong tanong.

"Sheryn po, nurse 'yon sa second floor. Type mo, doc?"

I just shrugged. Type ko? Nah, mahal ko.

Hindi lang 'yon ang naging encounter naming dalawa. Nasundan pa sa mga sumunod na araw. Shet, should I change my schedule? Bet ko na atang pumasok everyday. Kahit Sunday pa 'yan.

Possible bang mahal mo pa rin kahit nasaktan ka na ng taong 'yon sa past mo? I mean, sobrang sakit ng ginawa niya pero mahal ko pa rin.

"Is that Sheryn?" tanong ng pinsan ko habang nasa bar kami.

Tumango ako. "Naks, may comeback ata?"

Ngumisi lang ako at nang makita siyang mag-isa at sunod-sunod na uminom ng alak at nilapitan ko.

"Pwede bang huwag ka na munang lumapit sa 'kin?" Her words hurt me. Bakit ba mapanakit ang babaeng 'to?

Napa-iling ako, kahit gaano ka pa ka-maldita handa akong mahalin ka.