3. Bölüm: Issız Sokaklar

109 37 20
                                    


BÖLÜM-3

Bölüm medyadaki şarkı üzerinden ilerleyecektir. sırası geldiğinde açıp dinleyebilirsiniz. keyifli okumalar...


"bazı şarkılar melodileriyle sihir yapacak zannedersiniz. 

bir aşk şarkısı çalar, aşık olmak, bir bakış bir gülüşte gülümsemenizi bulmak istersiniz

bir ölüm şarkısı çalar, toprağı arzularsınız, özlediklerinize, ölmüş duygularınıza doğru adımlarsınız. 

kimi şarkıların kabullenişi bir başka şarkının isyanına sebebiyettir. 

kimi solistin çığlıkları kimi dinleyenin boğaz ağrılı suskunluğuna bir yoldur. 

her susan susmaz ve her çığlık gürültü çıkarmaz.

acıklı şarkılar ruhu uyutur, bedeni uyuşturur

acılı insanların gözaltları acılarını taşırken yorulmuş bedenleri bittabi uyumaya mahkumdur."


geri dönmeliydim. geri dönmeli ve yalan söyleme ihtimalinden değil, gerçeklerle canımı yakmasından hesap sormalıydım. canım ateşle değil sözlerle, ihtimallerle yanmıştı. ona attığım tokatın sertliği aynı zamanda tüm gerçeklerin kalbimde yarattığı ağırlığa denkti. gerçeklerin ağırlığını onun da yüzüne tattırmıştım aslında ve sesi dahi çıkmamıştı.

sonrasında basıp gittim. kelimenin tam manasıyla olamasa da basmaya çalışarak, adımlarımı yerde sabitlemeye çalışarak gittim. koşuşlarım beni yine defterime çıkardı. defterimde sakinleştim. inkarlarımı ona yazarak, anlatarak bitirdim. inkar etmemeliydim. geri dönüp onda bıraktığım acıyı almalı, inkarlarımı ondan geri alıp öyle dönmeliydim.

sakinliğimi bana milimle geri veren soğuk kaldırım taşından ayrıldım. oturduğum yerden bir anda kalkmamla başım dönmüştü. bu kadarı bile beni düşürmeye yeterken inkarlarımdan soyutlanmış ağırlığın beni ne denli yıkabileceğini düşündüm. çok büyük enkaz altında kalacaktım, biliyordum. bu enkazın adı ise Nazdı. annem.

çok büyük adımlarla ilerledim gerçekliğime, yüzleşmelerime. her geri dönüş bir başa sarış değildir fakat baştan yaşanılan her şey bir dönüşü muhakkak andırır. dönmeseniz bile dönmüş gibi hissedersiniz. gözleriniz döner, ruhunuz döner, kalbiniz kaldığı o andan ilerlemeye sanki hiç gitmemiş gibi devam eder.

fakat bazen de kalbinizin yazdığı kurguyu hayat oynamak istemez. döndüğünüz zaman gördüğünüz şeyler görmeyi arzuladığınız şeyler değil, boşluktur bazen, hiçlik

geri döndüğüm yerde değildi. hiçbir şey olduğunu hisseden o çocuk aynı hiçliği bana hissettiriyordu ve bu yaptığı kesinlikle adil değildi.

hem benim annem bir katilin yardımcı oyuncusu olmazdı. olamazdı. olmamalıydı.

bir çocuğun ecel adamı değildi benim annem

bir çocuk doğururken başka bir çocuğun ölümüne yollar çizemezdi. 

anneydi o, annemdi. yapmazdı öyle değil mi? yapamazdı...

kafayı yemek üzereydim. kafamın içinde kelimenin tam manasıyla uğuldayan sesler deniz kenarından gelen bir melodiyle sustu sonra

benim melodimle

acılarımın şarkısı olan o melodi. hayattaki en büyük kırılmam, kırgınlığım, canımın acısından bir ateş paylaşan o şarkının melodisi ve o gün...

ÖLÜMDE YAŞAYAN HAYATLARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin