EVİMİ ARIYORUM

Bölüm 5: Bir aşk meselesi

Instagram hesabım; ugur_q0

Okumaya geçmeden önce lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin, teşekkürler.

İyi okumalar:)

Duygular.
Hayatında bir kez olsun nefes almayı dene, huzurlu bir nefes sadece. Sonra aklından çıksın bir duygu, yerleşsin kalbine. Kalbinde yaşattığın duygunun esiri ol, o duygu seninle beraber büyüsün.

Kalbin içindeki bütün duygular aslında bir ize aittir, iyi ya da kötü güzel bir iz. Senin yapacağın şey bu izle yaşamaya çalışmak, iz durabilir orada ama sende ona rağmen nefes almalısın.

Her duygunun bir izi vardır.

Acı, kalbi yavaşlatır.
Sevinç, kalbi hızlandırır.

Sıcaklık ise seni evinde hissetmene yardımcı olur.

Dört duvar, bir çatı altında aldığın hissiyatı bir insanın kalbi de sana verebilir, sadece buna inan ve çabala.

Duyguların için çabala, seni var eden duygular için çabala.

Aynanın karşısında durmuş, üzerimde ki kıyafete bakarken düşünceler her zaman olduğu gibi yine beni esiri altına almıştı. Bazen bazı esaretler size huzur verir, beyninizi temizler. Bazı düşünceler içimde ki acılara yara bandı olamazdı ama onlarla yaşamam için bana yardımcı olurlardı.

Üzerimde beyaz bir elbise vardı, uzun kollu beyaz dar elbise dizlerimin üzerinde bitiyordu. Altında ise uzun beyaz bir çizme vardı. Boynuma bir kolye takmıştım, ucunda beyaz küçük küçük taşları olan bir kelebek figürü olan.

Güzel görünüyorum. En azından benim için bu durum böyleydi, insanların benim hakkımda ne düşündüklerini umursamıyorum.

İnsanlar sizi güzel bulmuyor mu? Onlardan uzaklaşın. Yaptıklarınızı yargılıyorlar mı? Onlardan uzaklaşın. Sizi tanımadan sizin hakkınızda yorum mu yapıyorlar? Onlardan uzaklaşın.

Sizin dışınızda hiç kimse sizin neler yaşadığınızı bilemez, içinizde savaştığınız duyguları göremez. İçinizde kopan tek bir fırtına onlara hitap etmez, bunu fark etmezler bile. Buna rağmen sizin hakkınızda yorum yapabilme haklarını kendilerinde bulabilirler, böyle bir hakları olmamalarına rağmen. İnsanların düşünceleri sizin için önemli olmasın. Biri size şunu yapmayın mı dedi? Onunla konuşmayı kesin. Sizin hakkınızda sizi üzecek bir şey mi söyledi? Onunla bir daha muhatap olmayın. Aksi takdirde üzülen her zaman siz olacaksınız.

Sesli bir nefes verdim, zorlukla. Alya heyecanla odaya girdiğinde aynada dona kalan bakışlarım ona döndü, üzerinde mini askılı kırmızı bir elbise vardı. Saçlarını özenle toplamış, tepeden bir topuz yapmıştı, bir tutamını özenle iki yandan ayrılmış yüzünün iki yanına bırakmıştı. Beyaz bir çanta vardı omzunda, ayaklarında ise kırmızı bir topuklu ayakkabı. Güzeldi, her zaman olduğu gibi.

Alya, beni tepeden aşağıya doğru hayranlıkla süzdü. "Çok güzelsin" dediğinde kocaman gülümsedim.

Parmağımla onu göstererek, "Sende öyle" dediğimde derin bir nefes aldı, huzur dolu. Aklıma gelen soruyla merakla gözlerine baktım. "Bu arada babanla konuştun mu sen?"

Başını aşağı yukarı salladı, "Evet, ilk önce reddetti ama alışacak bu duruma." dediğinde yüzü asılmıştı. Benimle yaşamak istiyordu, ailesi ise bu duruma karşı çıkıyordu. Haklılardı, onlar için bir şey söyleyemezdim. Çocuklarını düşünüyorlardı, her anne baba gibi.

"Alya, biliyorsun onlar senin ailen. Burada kalmak için onlarla kavga etme, onları kırma." dedim sesli bir nefes vererek, bakışlarım yere çevrilmişti. Bir şey daha ekledim. "Lütfen." Benim yüzümden başka bir ailenin dağılmasını istemiyorum, onlar güzeldi her şeye rağmen.