Babasının zoru ile evlendirecek olan Yağmur kaçar ve ilk önüne çıkan arabaya biner ve yeni hayata geçiş yapar.Karakterler:Yağmur,Rüzgar,Eyşan,Arda,Bulut(Yağmurun en yakın erkek arkadaşı),Can(Yağmurun babası),Gül(Yağmurun annesi),Aleyna,Semih.
Kaybol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multimedya: Bulut Şarkı: Acıyı sevmek olurmu?
Eyşanla bahçeden çıkıp oturma odasına geldik hepsi ordaydı Rüzgarda... Gözünde o kadar sinir, öfke bütün herşeyi barındırıyordu. Sinirle bana döndü göz göze geldik ama bu sefer farklıydı bana tiksinerek bakmıştı. Bundan böyle hep bana o gözlerle mi bakıcaktı? Artık dayanmazdım zaten dayanamıyordum bir an gidip sarılasım geldi ama artık o eski Rüzgar değildi...
"Ben çıkıyorum hepinize iyi akşamlar."
Nereye gidiyor şimdi bu Rüzgar iyice saçmaladı ama.
"Seni ilgilendirmez Yağmur artık hiçbirşeyim ilgilendirmez!"
"Onca yaşanmışlıkları nasıl unutacaksın peki?"
"Emin olki şimdiden beri unuttum çünkü o kadar değersizsinki gözümde şuan, Aleynadan bile değersizsin!"
"Çok büyük konuşuyorsun Rüzgar yeter artık benimde kalbim var anla işte!"
"Umrumda bile değil kalbin anla bunu hiç bir türde umrumda bile değilsin!"
"Yapma yeter artık yapma! Canımı acıtıyorsun..." Yine kahrolası göz yaşları akmaya başladı hemde durmadan...
"Ağlama gözümün önünde git başka yerde ağla. Sesini bile duymak istemiyorum."
"Bu gözyaşlarımın sorumlusu sensin! Hiç bir zaman affetmicem seni neferet ediyorum senden!"
"Duygularımız karşılıklı bende senden neferet ediyorum hemde öyle böyle değil."
"Peki neden? Neden nefret ediyorsun? Bunu bilmeye hakkım var."
"Senin hiç bir şeye hakkın yok!"
"Tamam Rüzgar sakın." Arda ortamı yumuşatmak için konuşmaya başladı ama artık Rüzgarın gözü dönmüştü iyice tanıyamıyorduk artık. Hiç bir şekilde.
"Arda çekil şurdan kalbini kırmak istemiyorum!"
Arda geri çekilerek yol verdi ardından sertçe kapanan dış kapı sesi... Her şeyi bittiğini belli eden ses. O ses benden her şeyimi aldı. Rüzgar gitmiş olabilirdi ama yanında benim kalbimide götürmüştü, ona olan sevgimi. Ama o giderken arkasında benim taşıyamıcağım ağırlıkta yük bıraktı... Acılarını, sinirini, mutsuzluğunu... Artık saat gecenin körü olmuştu bizimkiler çoktan uykuya dalmışlardı bile ben ise hayla oturma odasında oturmuş Rüzgarın yollarını gözledim hiç açılmıcak olan o kapıdan Rüzgarın girmesini bekledim. Hayatımda yaşadığım en büyük çaresizlik vardı artık...
Kulaklığımı kulağıma takıp şarkı dinlemeye başladım bir yandanda kapının açılmasını bekledim. Çalan şarkı gerçeklerimi yüzüme tokat gibi vurmasına yetti ve arttı...
Kalp alışır acı çekmelere. Can dayanmaz yeni sevmelere... Boşa kürek çekip aynı. Bana sorun kim haklı? Şu yüreğim ne meraklı. Hiç sözümü dinlemiyor...
