be heir × hyunin

kırmızı zarif eldivenlerin

Doğup büyüdüğüm o minik kasaba ve halk kendimi bildim bileli fakirdi. Bir de bunun üzerine Japonya'nın ülkeye yaptığı şeylerden sonra bu sefillik içinden çıkamaz bir hale bürünmüştü. Buna tezat olarak halk nedensizce yaşadıkları yere her zaman bağlı olmuştu. Bense hiçbir zaman onlardan biri olamamıştım ve o küçük yerden kurtulmayı zihnimde her daim amaçlayıp durmuştum. Bunu belki de omega Felix veya alfa Changbin pek bilmezdi, beni sessiz sakin biri olarak tanımlayabilirlerdi. Hatta bir alfa ile eşlenip sonsuza dek aynen Seo Felix gibi o kasaba sınırlarında yaşayacağımı düşünüyorlardı ancak teyzem her zaman benim hayalimi biliyordu. O, ben sahipsiz bebeklerle ilgilenirken her gözüm daldığında benim neler düşlediğimi bilirdi ve hatta o aptal halka attığım en ufak bakışta içimden geçenleri de ezbere sayabilirdi bana. Ona çok şey borçlu olduğumun bilincinde olacaktım. Onu bu denli seviyor olmama rağmen bu plan sonucunda kendi payımı alır almaz bu ülkeden yalnız başıma göçecektim. Teyzeme bu karanlık malikaneye gelmeden evvel ona birlikte gitme teklifini sunmuştum ancak o bunu reddetmişti. Yaşından dolayı farklı bir ortama girmek ona zor ve fazla gelebilirmiş. Ona düzenli olarak mektup göndermem şartıyla bana güzel dualarını sunmuştu. Tanrının varlığı konusundaki tereddütlerimi zihnimin bir köşesine doğru iterek dualarına amen demiştim.

Şimdiyse karşımda bu zengin omega dururken anca anlayabiliyordum bu malikaneye attığım ilk adımın sıradan bir adım olmadığını. Meğersem bu benim uzun zamandır kurduğum hayallerimin aralanan bir kapısıydı. Kendisi yalnızca Japonya sınırları içerisinde değil, Güney Kore çevresinde de nam salmış bir soylunun oğluydu. Alfa Wooyoung ile şayet bu planda başarılı olacak olursak bu benim için lanet yerden kurtuluş olacaktı. Böylelikle tatmadığım yiyeceklerin tadına bakacak, bilmediğim yerleri gezecek ve güzel bir yaşam beni bekliyor olacaktı. Bunlara ulaşmak elbette kolay değildi, buraya bir süre boyunca katlanmak zorunda kalacaktım.

"Evet, efendim. Ben kont alfa Wooyoung tarafından size hediye edilen omegayım ve size hizmet etmek için buradayım."

Bu cümlemin ardından beni o güzel ve bir o kadar da çekici olan gözleriyle süzdü. Ellerimin arasına hapsettiğim mektuba bir bakış attı ve yeniden bakışlarını gözlerime sabitledi. Elimdeki mektup için konuşmam gerektiğini anladığımda varise yavaş adımlarla yaklaşmış ve mektubu ellerim yardımıyla karşımdaki omegaya doğru uzatmıştım.

''Bu efendinin size yolladığı mektup varisim.''

Temin ederim ki varis elimdeki mektubu çekip aldığında bu ironik duruma gülmemek için kendimi zor tutmuştum. Bunun sebebini tabii ki tahmin etmek hiç zor değildi çünkü yıllarca o tahtadan yapılmış basit dükkana gelip uygulayacağı planları anlatan alfaya ''efendi'' olarak hitap edecek olmak bana gülünç gelmişti. Wooyoung buraya adımı yarın sabah atacak olmalıydı. Özellikle o buraya geldiğinde bu durumun kulağa daha da fazla ironik geleceğini çok iyi anlamıştım.

Omega oturduğu yerde dikleşti ve elindeki mektubu zarif elleriyle açtı. Hwang Hyunjin adının bolca halk tarafından zikredilmesi şaşırtıcı bir mevzu değildi çünkü ben bunu canlı bir biçimde deneyimlemiştim. Bu zarif ve güzel varise yazık olacaktı.

''Son birkaç gündür gözlerim ağrıyor omega. Benim için bu mektubu okuyabilir misin?''

Bana emretmemesi ve nazik bir ses tonu ile konuşması bile beni derinden etkilemişti ancak dikkat etmem gereken kısım bu değildi. Ben şimdi gerçek anlamda kuyuya düşmüştüm çünkü ben tek kelime okuma yazma bilmiyordum. Alfa Wooyoung bunu bildiği için bana mektubun içinde neler yazdığını söylemişti ancak büyük bir bölümünü hatırlamıyordum. Ben halen olduğum yerde dikiliyorken bana bir kaşını hafif bir biçimde kaldırarak bakmıştı. Bense ister istemez panikleyerek titreyen ellerimle varisin elindeki mektubu almıştım. O ise oturduğu yere biraz daha yayılmış ve benim okuyacağım mektubu dinlemek için hazırlanıyordu. Evet, okuma yazma bilmemem dışında bir sorun yoktu nihayetinde.