Love Again | Jikook

°10°

Önceki bölümü okuduğunuzdan emin olun

İyi okumalar bebeklerimm

°

Jungkook duyduğu hıçkırık sesiyle büyükanneye fark ettirmeden izin isteyerek ayrıldı yanından.

Jimin'in odasında olduğunu biliyordu. Merdivenleri koşarak çıkarken aklı karmakarışıktı. Kafasında onca soru vardı ve ne yazık ki hiçbirinin cevabı yoktu. Bu da Jungkook'u neye odaklanmasını şaşırtıyor ne yapacağını bilemez hale getirtiyordu.

Maalesef bu karanlık kuyudan yalnız başına nasıl kurtulacağını da bilmiyordu

Jimin'in odasının önüne gelmişti ama içinde kapıyı açacak cesaret var mıydı bundan emin değildi. Ama yine de kalbinin ve kurdunun sesini dinleyerek kapıyı açtı.

Jimin kendini yorganına gömmüş içi çıkarcasına ağlıyordu. Hemen temkinli adımlarla yavaşça yanına yaklaştı.

Yatağa yanına oturdu ve parmakları usulca Jimin'in saçlarına gitti.

"Jimin..."

"J-jungkook çık, yalvarırım git"

Jungkook derin bir iç çekti. Jimin'i ağlarken görmekten nefret ederdi ama gel gör ki ağlamasının sebebi de her zaman kendisi olurdu. Hala mühürlü oldukları içinse kurdu Jungkook'a eziyet çektirmekten geri kalmıyordu

"Jimin canım ağlama lütfen"

"Jungkook! Git lanet olsun git, istemiyorum konuşmak"

Jimin yastıktan yüzünü kaldırmazken Jungkook neden bu konuda Jimin'in bu kadar hassas olduğunu anlayamıyordu.  İkili bile isteye her türlü şartı ve ihtimali göz önüne alarak boşanmamış mıydı zaten?

"Peki gidiyorum, ama sende nolur kendini topla, ailenin yanında da böyle görünme, lütfen"

Jungkook daha fazla Jimin'i darlamak istemediği için odadan çıktı. Arkasından yavaşça kapıyı kapatıyordu ki Bayan Park Jungkook'un yolunu kesti.

"Jungkook, biraz konuşalım mı oğlum?"

"Tabi anne olur, konuşalım"

İkili koridorun köşesinde, konuşulanların kimsenin duymayacağından emin oldukları bir yere geçmişti.

"Jungkook bak ben aranızdaki her şeyi biliyorum, şimdiye kadar hiçbir işinize karışmadım. Kendiniz öğrenerek doğru yolu bulun istedim ama görüyorum ki benim biricik oğlum bu yolda çok acı çekiyor"

"Evet anne haklısın ama ikimizde suçlu değiliz, kendimizce haklıyız. Belki de sorun bu bilmiyorum fakat biliyorsun ki bizim ayrılığımızın asıl sebebi yavru konusu"

"Biliyorum oğlum, çok iyi biliyorum hatta senin yavru fikrine karşı çıkıp istemediğini de biliyorum"

Jungkook duyduğu cümlelerle şaşkına döndü. Ne demek yavru istemezdi? Tanrı aşkına şu dünyada en çok olmak istediği şey baba olmakken nasıl yavru istemezdi ki?

"Anne yanlışın var-"

"Jungkook ben onu bunu bilmem oğlum sadece senden ricam Jimin'imin gönlünü al, onunla iyi geçin. O hassas birisi, beni daha fazla mutlu edemezsin"

Bayan Park son sözlerini de söyleyip aşağı salona geçtiğinde Jungkook duyduklarını sindirmeye çalışıyordu.

Ortada büyük bir yanlış anlaşılma vardı, hem de çok büyük...

~

"Uzun zaman sonra bu manzarayı görmek açıkçası beni çok mutlu etti, ailemle ve çok sevdiğim iki oğlumla beraberim"

Bay Park mutlulukla kadehini havaya kaldırdı;
Akşam olmuş, tüm aile yemek masasının başına toplanmıştı bile. Bay Park en başta oturuyor hemen iki yanında annesi ve eşi varken karşısında da Jimin ve Jungkook vardı.

Jimin yaşadığı ani duygu patlamasını atlatmış, gözleri kızarık ve şiş olsa da kapatıcıyla kapatabilmiş ve yemeğe katılmıştı.

Kafasını tabağından kaldırmazken karşısında oturan Jungkook dahil kimseye bakmıyordu.
Tüm ev halkı bu durumu fark etse de bir şey söylemediler.

Nasıl olsa olumsuz bir şey olsaydı Jimin anlatırdı diye düşünüp yol yorgunluğudur diye üstüne gitmediler.

"Ee anlatın bakalım torunlarım, nasıl gidiyor evlilik? Var mı güzel haberler"

Cümlenin altında yatan anlamı tabii ki de herkes anlamıştı. Jungkook başını tekrar sıkıntıyla önüne eğdiğinde Bayan Park olaya müdahale etti

"Anne, ayıp değil mi ama çocukların özeli o"

Jimin artık tepki bile veremezken yemeklere baktıkça oluşan mide bulantısını yenmeye çalışıyordu.

Bayan Park, Jimin geliyor diye en sevdiği yemeklerden yapmıştı ama Jimin'in normalde çok sevdiği yemeği şimdi göresi bile yoktu. Bir eli hala karnını tutarken çatılan kaşlarıyla anne ve babasının dikkatini çekebilmişti.

"Jimin oğlum iyi misin?"

"Betin benzin atmış anneciğim iyi misin?"

Jungkook endişeyle Jimin'e bakarken kurdu içinde suçluluk duygusuyla inliyor, pençelerini göğsüne geçirirken mührü sızlıyordu.

Jimin hala midesi bulanırken etrafında konuşulanları anlamaya çalışıyordu. Cevap vermek istiyordu ama içindeki bu acı daha ağır basıyordu.

Jungkook hemen Jimin'deki bu garipliği fark etmiş koşar adımlarla yanına gelmişti.

Jimin neredeyse titreyecek hale gelmişti. Jungkook ellerini sımsıkı tuttu ve beraber lavaboya gittiler. Jimin lavaboya adımı atar atmaz içinde ne varsa çıkarmıştı. Jungkook endişeyle Jimin'e destek olurken oldukça korkuyordu.

Jimin hala yüzü bembeyazken soğuk suda kendine gelmeye çalıştı. Jungkook elini hiç bırakmıyordu. Diğer aile üyeleri de kapıda beklerken içleri endişe doluydu

"Jimin canım iyi misin? Korkuyorum"

"Hiç iyi değilim Jungkook, lütfen beni odama götür"

"İlk önce bir doktora gidelim jimin böyle olmaz, birdenbire"

"İstemiyorum"

Jimin başını Jungkook'un omzuna yaslamışken hiçbir şey yapmaya mecali yoktu. Jungkook bunu anladığından kucağına aldığı vitasını hemencecik odasına götürmüş onunla güzelce ilgilenmişti.

Önce Jimin'e güzelce duş aldırmış, daha sonra giydirdiği vitasını yatağına yatırmış ve o da yanına yatmıştı. Jimin hala kötüyken ona sımsıkı sarılmış, Jimin uykuya daldığında ise söylemeye cesaret edemediği cümleler dökülmüştü dudağından teker teker;

"Benim güzelim, biricik vitam... biz neden böyle olduk ki? Neden ayrıldık, ortada bir yanlış anlaşılma var ve ben onu bulacağım, yemin ederim ki eskisi gibi olacağız. Söz veriyorum, seni seviyorum..."

Jungkook rahattı, cesurdu. İstediğini söylüyordu çünkü Jimin bunların hiçbirini duymuyordu...

Bölüm sonu!

Canımlar size üzülerek söylüyorum ki bu çiftçimize biraz acı çektireceğim, birazcık üzüleceğiz🤏

Üstelik önümüzdeki çokca olacak olan kaoslara da hazırlanın derim, ilki büyükanneden gelecek 🥲

Sizce ortada olan yanlış anlaşılma ne?🥸

Jungkook'un taraftarı mısınız yoksa Jimin'in mi?👉

Yorumlarınızı bekliyorum 👉

Umarım beğenmişsinizdir 🪄🤍