STRAY KİDS İLE 9 KİŞİLİK AİLEM

7. Bölüm

Selam kelebeklerimm. Bu bölüm için ek bir açıklama yapmak istiyorum. Önceki bölüm rüya değildi, gerçekten yaşandı. Fakat Bangchan hala o günün rüyasını görüyor, etkisinden çıkamıyor. Yani önceki bölüm, hem yaşandı hemde rüya. Umarım açıklayabilmişimdir. Keyifli okumalar dilerimm🖤🖤🖤

( 2 gün sonra, Bangchan'dan)

Sabah bel ağrımla uyandım. Etrafa bakındım, herkes uyuyordu. Saate baktım; 7.20 henüz erken. Yavaşça yerimden kalktım ve Nam-Hee amcamın odasının önüne geldim. Onu izlerken bir yandan gördüğüm rüyanın etkisindeydim. Amcamı, kısa süre önce kaybetmek üzereydik. Şaşırtıcı bir şekilde amcam hayata geri döndü. Ve bu Rowoon sayesinde olmuştu. Doktorun "ölüm saati" demesiyle Rowoon "baba!" Diye bağırarak içeri dalmıştı. Yumruğunu Nam-Hee amcamın göğsüne indirdi. Ve makineden sesler gelmeye başlamıştı. Hemde aralıklı... Doktor çok şaşırmıştı. Hemen Rowoon'u odadan çıkarttı ve gereken müdahaleyi yaptılar.

Amcam artık daha iyiydi. Durumu kritik değildi, ama iki gün önce yaşanan olaylardan dolayı doktor onu hep gözlem altında tutuyordu. Eğer bir gün daha dayanabilirse amcamı normal odaya alacaklardı.

Arkama dönüp baktım. Felix, Hyunjin'in kucağına uzanmış beraber uyuyorlardı. Minho ve Han sarılarak uyumuştu. Changbin ve Seungmin, birbirlerine sırtlarını yaslayarak uyumuştu. Jeongin ayaklarını karnına çekmiş, cenin pozisyonunda uyuyordu. Min-Chae kafasını Rowoon'un omzuna koymuş, Rowoon da Min-Chae'nin kafasının üstüne kafasını koymuştu. Gerçekten çok tatlı bir çiftler ama abi olarak kıskanıyorsunuz işte. 9 kardeş arasından tek bir kız kardeş. Onu da başka birinin gelip elinizden almasını istemiyorsunuz.

Hemşire geldi ve odaya girdi. Nam-Hee amcamın kontrollerini yaptıktan sonra dışarı çıktı ve benimle konuşmaya başladı.

Hemşire: Şuan durumu çok iyi. Tehlikeyi atlattı. Şimdi doktorunuzla görüşüp amcanızı normal odaya almak için izin isteyeceğim. Kararı o verecek. Geçmiş olsun.

Bangchan: Teşekkürler.

Hemşire gittikten sonra derin bir nefes aldım. O 4 günde alamadığım nefeslerin hepsini almak ister gibi çektim içime havayı. Az sonra hemşire geldi ve Nam-Hee amcamı normal bir odaya taşıdılar.

Bende bu mutlu haberi vermek için yavaşça Rowoon'un yanına gittim. Rowoon her zamanki gibi "baba" diye sayıklayıp duruyordu. Yavaşça elimi omzuna koydun ve hafif hafif sarsmaya başladım.

Bangchan: Rowoon, hadi kalk abiciğim. Sana haberlerle geldim.

Rowoon: Hy-Hyung, noldu? Ne haberi?

Bangchan: Nam-Hee amcamı normal odaya aldılar. Daha iyiymiş.

Rowoon: Gerçekten mi?

Bangchan: Evet, gel beraber bakalım istersen.

Rowoon'u ayağa kaldırdım ve amcamın odasına girdik. Odası tek kişilikti. Yanında iki tane koltuk vardı. Amcam, kolunda serumla hala uyuyordu. Doktor ne zaman uyanacağı hakkında bilgi vermemişti. Fakat en kısa zamanda uyanacağına eminim.

Rowoon dikkatle odanın içine baktı. Sağ tarafta televizyon vardı. Televizyonun altında mutfak tezgahı gibi uzun bir masa, masanın altında ise mini buzdolabı vardı. Rowoon heryeri inceledikten sonra amcama baktı. Gözleri doldu. Yıllarca yaşadığı şeylerin üstesinden gelmesi için ona hep babası yardım etmişti. Ve şimdi de ona ihtiyacı vardı. Yavaşça yanına gidip yatağa oturdu, hafifçe amcamın alnına dökülen saçlarını kenara itti. Amcamın alnından öptü ve ona gülümsedi. "Uyan artık uykucu" dedi titreyen sesiyle. "Kaç gündür uyuyorsun kalk artık" dedi gözünden düşen bir damla yaşa aldırmadan. Onun bu yıkılmış haline daha fazla dayanamayıp yanına gittim.