özür dilerim | yoonmin

ikinci şans

Kulağıma dolan monitör ve konuşma sesleriyle araladım gözlerimi.Tam karşımda Jin hyung biriyle tartışıyordu ama kimdi çözemedim.Burnuma gelen plastik eldiven kokusu ve soğuk atmosfer hastanede olduğumu haykırıyordu adeta.

"Yoongi,iyi misin abicim?"

Jin hyung'un bana yönelttiği soruyla başımı hafifçe salladım ve etrafıma baktığımda Taehyung haricinde herkesin burda olduğunu gördüm.Jimin bile burdaydı.

"Ne işim var burda ve," gözüm jimine kaydı ",o neden burda?" dedim titrek çıkan ses tonumla.

Namjoon "Tahmin ettiğimiz gibi çarpıntı atağı geçirdin bu yüzden burdasın ve ikinci soruya gelirsek eğer......"

Direkt Jimin'e baktım. "Neden burdasın?"

Birşey demedi,sustu.Oysaki ben gülüp alay edeceğini düşünmüştüm ama aksine ciddi bir ifade vardı yüzünde.

Hoseok "Yoongi,biz onu affettik, açıklamasını yaptı ve ikna etti bizi."

Kaşlarımı çatmış sertçe bakmıştım Hoseok'a.Ciddi miydi bu.

"Ne afettmesi,ne ikna etti sizi?Bu piçi mi affettdiniz siz?Hah,ne çabuk unuttunuz yaptıklarını."

"Yoongi bak açıklayabilirim,sadece konuşalım,aramızı düzeltmek adına burdayım." dedi ağlak bir sesl- dur ağlayacak mıydı şimdi?

"Umrumda değil,eğer bir iyilik yapmak istiyorsan defolup gidebilirsin." yerimde doğrulup sırtımı soğuk yastığa dayamıştım.

"Biraz yalnız konuşalım." diyip herkeste gözünü gezdirmişti Jimin.

Jungkook "Peki o zaman çıkalım biz."

'Çıkmayın,bırakmayın beni bunla' der gibi bakmıştım ama takmayıp çıktılar.

Bir süre ikimizde sessiz kalmıştık.Ne ben konuşmak istiyordum.Ne de Jimin üstüme gidiyordu.Yine de sessizliği ilk bozan o'ydu.

"O gün neden çekip gittiğimi biliyor musun?"

Neden sormuştu bir anda?Geçmişi hatırlatıp beni daha kötü hâle getirmek için mi?

"Bilmiyorum,bilmek de istemiyorum."

"Kardeşim,Somin kaza yapmıştı.Araba kazası.Hastaneye kaldırmışlardı,yanına gitmemiş kimse,bu yüzden ben gittim."

"Senden açıklamanı istemedim." yalan,deli gibi istiyordum.

Dolmak üzere olan gözlerle bakıyordu bana."Neyse ki şu an iyi.Fazla hasar almamış."

"Bunları neden anlatıyorsun bana?Kabuk tutmuş yaralarımı yeniden mi kanatmaya çalışıyorsun?" sinirli ve kırgındım,sesim bundan dolayı yüksek çıkmıştı.

"Yaralarını sarmak için burdayım ama,"

"Ama ne!?"

"Kabuk tutmuş yaraları sarmak için kanaması gerekir,yoongi." dedi.

"Neden kanatmak zorundasın?" demiştim çoktan yaşlar akan gözlerimle ona bakarken.

"Kabuk tutmuş bir yarayı sarmak acı verir."

"Kanatmak daha acı verir."

İkimizde susmuştuk tekrardan.Affettmek istiyordum onu ama ya aynı şeyleri yeniden yaşarsak?Bu riski almak istemiyordum ama affedilmeyi hakediyordu.Ahh yoongi,nolur affetsen.Şans vermeliyim ona,evet ilk ve son şansını veriyorum.

"Peki o zaman," gözyaşlarımı silip gözlerine baktım. ",affediyorum seni."

___________________________________________

Ahahaha
Affettmicek sandınız dimi
Ama ben şaşırtırım
Ha birde soranlar olacaktır jiminin son mesajını
Onu da sonraki bölümde açıklarım artık (unutmazsam tabii)