özür dilerim | yoonmin

küvet

Hatırlatma
İçeri girdiğimde ise içeriye çekilmem ve dolu olan küvete atılmam bir oldu.

Şaşkındım hemde hiç olmadığım kadar. Az önce bir küvete atılmıştım dimi. Evet, çünkü hâlâ küvetteyim. Hemde Jimin beni boğarken.

Çırpınıyor kafamı suyun üstüne çıkarmaya çalışıyordum ama nafile. Önceden de dediğim gibi Jimin benden daha güçlüydü.

Boğuluyordum, oksijen seviyem düştükçe düştü ve bir anlığına öleceğimi düşündüm.

Lakin, çok sürmedi. Suyun altından bile belli olan yüzündeki ifadeyi gördükten sonra sonunda yüzeye çıkabilmiştim.

Ben derin nefesler alıp yuttuğum suları tükürürken konuştu.

"B-ben çok özür dilerim, gerçekten. K-kendim- kendimde değildim."

Bir yandan ağlayıp bir yandan yüzümü avuçluyordu.

Yine kişilik değiştirmişti demek.
Eğer böyle olursa.... ölümün jiminin elinden olurdu. Ama olsun, ölümüm jiminin elinden olsun...

Sonunda toparlandığımda -kafamdaki baskıdan bahsetmiyorum- küvetten çıkmıştım. Jimin ise salise salisesine beni izlemişti.

Yere oturup yüzümdeki ellerini tuttum ve okşadım. Neden yaptım inanın bilmiyorum. Ama sakinlemişti. Ağlaması azalmış düz bir şekilde bakabiliyordu gözlerime.

"Bak,Jimin," dedim.

"Senin hiçbir suçun yok, boşuna ağlama. Kendindeyken yapmadın bunu. Bundan sorumlu degilsin...üzme kendini nolur."

"A-ama az daha seni öldürüyordum."

Buna karşılık sıcak gibi görülse de buruk bir gülümsemeyle baktım.

"Unuttun galiba, ben ölmem kolay kolay."

Yalan, az önce ölümle burun buruna geldim.

"Gerçekten mi?"

Çok masumdu, hemde çok. Ama masumluğu bir yere kadardı.

Ben ne yapıyorum böyle? Hataları yüzünden affetmediğim çocuk beni öldürmeye çalıştıktan sonra ağladığı için onu teselli mı ediyordum?

Park Jimin, aklımı başımdan alıyorsun.

Biliyorum çok kısa ama anlayın beni uykum var ve çok iyi durumda değilim şu an...

minibirjimen birileri hiç kankasının ficini okumazmış duydun mu?