özür dilerim | yoonmin

geçmiş

Okula gidiyorum yine. Ama mutluydum. Okuldan nefret eden biri olarak okula gitmek beni sevindirmişti. Neden mi? Haha cevap çok basit. İki kelime;

Park
Jimin

O okulda olduğu sürece okul bana güzel göründü. Onunla vakit geçiriyor,mutlu oluyordum. Taa ki bugün olacak ve ileride devam edecek olan şeyi yaşayana kadar.

Sınıfa girdiğimde onu görmemiştim. Çantamı masama fırlatıp sınıftan çıktım.
Büyük ihtimalle çatıdaydı. Orda bulabilirim onu. Genelde bir sorun olduğunda çatıya çıkardı. Eğer çıkmışsa kesinlikle ne olduğunu soracaktım.

Çok değil 5 dakika sonra çatıya ulaşmıştım. Her zaman oturduğumuz yere doğru ilerledim. Ve evet Jimin orda. Tahmin ettiğim gibi.

Arkasına geçip ellerimle gözlerini kapadım.

"Bil bakalım ben kimim?"

"Rahat bırak beni."

Ellerimi gözlerinden hızla çekti ve itti. Ne oluyordu? Yanlış birşey mi yapmıştım?

"Yanlış birşey mi yaptım?"

Hâlâ bana dönmemişti. Önüne geçtim ve yüzüne baktım. Yara bere içindeydi. Gözlerim açılmıştı hemen.

"Ne oldu sana böyle? Kim yaptı bunu?"

Dehşet saçan gözlerle baktı bana. Ürktüm,korkutucu görünüyordu.

"Sanane! Sana beni rahat bırak demedim mi? Siktir git burdan!"

Kaşlarımı çattım. Jimin bana böyle davranmazdı. Ne olmuştu bir anda?

Hem kırgın hem de kızgındım.

"Jimin neler oluyor? Neden böyle davranıyorsun bana?"

Ayaklandı. Bana doğru gelip bir yumruk attı yüzüme. Yumruk....Jimin bana ilk kez elini kaldırmıştı. Kötü tarafı,son da değildi.

Biraz geri sendeledikten sonra kendimi toparlayıp gözyaşından parlayan gözlerimle baktım ona.

Gözlerinde pişmanlık yoktu.

"Neler olduğunu anlatmadan şuradan şuraya gitmem!"

"Daha fazlasını istemiyorsan çık git gözümün önünden."

Sustum. Neler olmuştu benim sevgilime?
Ne değişmişti bir günde? Daha dün iltifatlar aşk sözcükleri havada uçuyordu. Ya şimdi?

Cevap vermeden hızla uzaklaştım ondan. Çatıdan da aynı hızla indikten sonra sınıfa girdim tekrardan. Şükür ki öğretmen daha gelmemişti. Çantamı bir hışımla alıp çıktım oradan.

Gözyaşlarımı tutmaktan boğazım yanıyor içten hıçkırıyordum. Her şeyi affederdim ama bu yumruğu asla affettmezdim.

En azından şimdilik.

Evimle okulun arasında pek bir mesafe yoktu bu yüzden eve varmam uzun sürmedi.

Kapıyı açıp vakit kaybetmeden merdivenlere yöneldim.

Annem ve babamın söylediklerini umursamadan odama girip kapıyı kilitledim.

Biraz yalnız kalmaya ve düşünmeye ihtiyacım vardı.

Ama aksine uyuya kalmıştım.

___________________________________________
Sabah bölümüne günaydın
Pek bir fikrim yok hikaye hakkında
İlerde neden Jimin'in böyle davrandığını söylerim umarım
Unutmazsam