Save me Professor

|X

AYIESHA

"Ma please I don't want to be like you- I don't want to pursue Architecture."

. . . . .

"Since I was a child hindi ko man lang naranasan ang pagmamahal ng isang magulang!"

"Ginawa ko na lahat pero hindi pa rin enough!" sinigaw ko lang lahat ng sama ng loob ko. Galit ako- galit na galit.

Ilang araw na rin ang nakakalipas simula nang lumayas ako. Pero yung sakit nandito pa rin.

Nakisabay naman ang bawat paghampas ng mga alon sa nararamdaman ko. Kung gaano kalaki ang mga alon ay ganon rin kalaki ang inis ko sa sarili ko.

"Sana natuluyan nalang ako noon!" bakit pa kasi nabuhay ako. Hindi ko naman deserve mabuhay.

Tinaggal ko ang jacket kong naka balot sa akin. Naka suot nalang ako ng sando, kitang kita ang mga peklat sa kamay ko, peklat na dahilan ng paghihirap at pagdurusa ko- nakaka-awa.

Idiniin ko ulit ang knife sa wrist ko kung saan ang sinugat ko noon at dahan-dahang hinila pababa.

"Stop-" bago ko pa ito mahila pababa ay agad namang naagaw ng isang babae.

"W-who are you?" nabubulol pa ako langya panira ng moment.

"What are you doing with this knife, are you trying to kill yourself?" hingal na hingal sa pananalita ang babae. Tumakbo ba siya papunta kung saan ako?

"Pake mo po ba? It's none ya." Introvert po ako at never pa ako nakipag-usap sa mga strangers. Hindi ako marunong makipag-usap.

"N... Nanyah?" arte naman.

"None ya business." Inirapan ko ito at naglakad nalang papalayo sakaniya.

Bakit ba kasi ang raming taong paki alamera sa mundo.

"Hey miss wait lang."

"Bakit ba? Hindi nga po kita kilala and don't touch me po we're not close." hindi ko inaasahan na ganito ako maki pag-usap sa iba. Maybe because wala akong kaibigan or dahil galit lang ako.

"We're not close, hmm..." lumapit ito sa akin kaya napa step back ako. "Now we are close na." ngumiti pa ito, ew creepy mo. Tinulak ko ito papalayo sa akin malamang aylangan namang yakapin ko.

"Please ate mind your own business." syempre ano pa bang gagawin ko syempre iiwas ako sa usapan namin kasi introvert ako eh.

"But miss I don't have a business." sigaw niya, ang mais-y niyo po.

Ang akala ko ay wala nang sumusunod sa akin kasi naka layo na rin ako sa babaeng papansin.

"Are you okay?" napabalikwas nalang ako sa gulat dahil sa boses na narinig ko. Ikaw ba naman maglakad sa dalampasigan gabi at walang mga tao tapos biglang may magsasalita sa likod mo.

"Kung sinusundan mo man ako para pagnakawan wala po akong pera." itinaas ko pa ang dalawang kamay ko para ipahiwatig na susuko ako at hindi lalaban.

"Sira HAHAHA."

"Why are you following me then?"

"Because I want to help you. I saw you kanina eh kanina kapa nagsisisigaw doon." pumunta siya sa harap ko at itinuro ang pwesto kung saan ako kanina.

"For what? To judge at sisihin ako? No thanks, I can handle it."

"You can tell me anything kung ano man ang bumabagabag sa isipan mo, nandito lang ako. I know you can handle it naman pero pwede mo din ishare sa akin." a stranger saying these words? No way.