Save me Professor

X||

AYIESHA

Ang saya maging malaya.

Naglaro kami sa ulan. Naghahabulan, naglangit lupa, at out-outan.

Ang saya, ganito pala ang feeling nang magpaulan.

"Love come here." hindi ko namalayan naiwan na pala ako ni Blaire at nauna na ito.

Naglakad na ako papunta kung saan niya ako hinihintay, pero bigla nalang tumibok ang puso ko at nahirapang umabante.

Ang layo niya, kaya ko pa kaya siyang habulin?

"Love are you okay?" bigla nalang siyang lumitaw sa harap ko.

"W—what andoon ka lang kanina tapos nandito kana kaagad?"

"Why... not? I can't walk forward without you... Let's move forward together hmm..." hingal na hingal niya itong sinasabi.

Humina na nga ang ulan kaya bumalik na kami sa sasakyan.

"Paano na tayo magpapalit nito lovie?"

"Don't worry love naka pagbooked na ako ng hotel, malapit lang 'yon dito. Lapitin ka pa naman ng sakit sana hindi ka lagnatin."

"Then why did you allow me to play in the rain, tapos naki sama ka pa?" huminto ang sasakyan dahil sa red light.

"Look at me." ahh this woman talaga gustong-gusto nakikipag eye contact.

"Because I want you to experience playing with someone in the rain, alam mo bang pangarap 'yan ng mga bata HAHA. I just want to heal your inner child love."

"And para whenever it rains you'll remember me— every moment natin kanina." umandar na nga ang sasakyan at wala akong masabi dahil kinikilig ako kaya tumingin nalang ako sa labas.

"We're here." makalipas ang 10 minutes ay nakarating na nga kami sa hotel.

. . . . .

Kakatapos lang namin maligo at magpalit.

"Love look oh malapit na magsunset." tumayo ako at agad namang lumapit sa terrace.

"Let's go back sa MOA I want to ride the ferris wheel."

Bumalik kami sa MOA at hinihintay nalang matapos ang pag-ikot ng ferris wheel hindi kami naka abot eh.

Tumunog ang kaniyang phone kaya agad naman niya itong sinagot. Noong una ay parang kinakabahan pa ito pero kalaunay napalitan ng saya ang kaba sa muka niya.

"Thank you so much ma'am."

"Who's that lovie?"

"'Yong boss ko."

"Oh okay."

Naka sakay na nga kami pero parang hindi ako masaya. May tinatago siya alam ko.

"Love?"

"Hm?"

"Ba't ang tahimik mo? You said you want this ride pero parang hindi naman?"

"Uh." syempre nagtatampo ako.

Medyo malapit na kami sa tuktok pero parang hindi ko yata ito maeenjoy.

"Love nagtatampo ka ba? HAHA" anong nakakatawa do'n? Hindi ko siya pinansin at nakatingin pa rin ako sa labas.

Lumuhod ito sa harapan ko. Ano na naman 'to.

"Love look at me." tinignan ko ito sa mga mata, ang ganda— sumabay pa ang reflection ng ulap sa mga mata niya.

"My love, my baby, my sugarplum, my bestie, my everything, I'm so grateful to have you in my life. I'm so happy that we're moving forward together, supporting each other and always being there.