Save me Professor

|||

AYIESHA

"I'm here, don't you worry you'll be safe Ayiesha."

"You know what just go."

Kausap nito?

Hinintay niya muna yatang maka labas ang kausap niya bago ko maramdaman na lumapit ito sa akin. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko at nakita ko ang pagmumuka ni Ken. May nabuo pang maliit na ngiti sa mga labi niya habang puno ng pag-aalala ang kaniyang mga mata."

"H—hi Ayiesha it's been a while." lumunok ito at umiwas ng tingin pero agad rin namang ibinalik.

"How are you? May masakit ba sayo?" nakatingin lang naman ito, hindi ko nga mapinta kung paano ito tumingin sa akin, ang uncomfy ng tingin niya.

Iniiwas ko naman ang tingin ko sakaniya at nilibot ng mga mata ko ang lugar kung nasaan kami.

"Where am I?"

"In my house." sabi niya habang naka ngiti. Paano ako napunta dito, kumunot naman ang noo ko at binigyan ko lang siya ng nagtatakang tingin.

"Uhm ano kasi naglalakad ako tas bigla kitang nakita, I was going to say something but you were walking too fast so I just followed you then I saw Liam grab you so I think something's going on. The elevator suddenly closed, pero noong bumukas ito nakita kitang nakahandusay kaya sinuntok ko si Liam. Sabi naman niya it's unintentional and he doesn't know t—" lumunok ito na para bang may nabara sa lalamunan niya "that you are scared of riding an elevator. Do you have a phobia of elevators or tight spaces?

"U—uhm I don't know if it's a phobia or traumatized lang." nag-aalinlangan pa akong sabihin yun sakaniya kasi hindi naman ako masyadong nagkwekwento kahit kanino, lalo na sa mga hindi ko ka close.

"Buti nalang meron ako doon." nagkukunwari pa itong tumatawa ng mahina.

"That means I owe you my life, thank you Ken." agad naman itong ngumiti ng napaka lawak.

"But that doesn't mean I forgot what you did to my girlfriend and why did you bring me here, pwede naman sa inflammatory room?" unti-unti namang nawala ang ngiti nito sa labi at mukang nag-iisip ng sasabihin.

Umupo si Ken sa gilid ng kama at hinawakan ang kamay ko. Nabigla ako sa ginawa niya.

"I didn't know that she was your girlfriend. I promise tomorrow I will apologize to her. I bring you here because I know that Liam will follow you kaya I think it's better na ilayo kita sakaniya. Don't worry Ayiesha wala naman akong masamang gagawin sayo, besides you're my friend and I also want to protect you." binitawan nito ang kamay ko at tumayo. "Take a rest while I get some food." Ngumiti ito bago lumabas ng kwarto.

I don't know muka naman siyang mabait and I trust him mga 50%, kaibigan parin naman ang turing niya sa amin. Utang na loob ko pa sakaniya ang buhay ko hindi ko alam kung anong pakay sa akin ni Liam kaya buti naman at andun siya. Don't judge the book by its cover.

. . . . .

"Here kain kana." inilagay niya naman ang folding table sa kama pati narin ang mga pagkain, mukang mainit-init pa ito dahil sa usok.

"Thank you Ken." tinikman ko ang soup na ginawa niya at masarap ito. "Did you cook this? Ang sarap." He chuckles while looking at me.

"Yeah, mag-isa na rin kasi ako kaya natuto akong magcook para sa self ko." malungkot nitong sabi habang iniyuko ang ulo.

"Are you okay Ken?"

"I miss my mom and my brother." halata naman ang lungkot sa boses niya

"Ilang years na rin since nakasama ko sila baka nga decade na siguro."