Impavido(Tanış)

5. Bölüm

Keyifli okumalar...

Not; İmpavido, İtalyancada "korkusuz" anlamına gelmektedir.

"Tanışmak için," dedim. Suratıma ifadesiz bakışlar atan adam, büyük bir ihtimalle ciddi olup olmadığımı sorguluyordu. Çünkü söyle bir oturup düşündüğünüzde kendiniz birine işkence ederken birinin gelip sizinle tanışmak istediğini söylemesi pek normal olduğunu fark edersiniz. Ama bende pek normal olduğumu söyleyemezdim.

Ciddiyetimden ödün vermedim.

Daha doğrusu, Eflah'ın yaklaşık kırk beş numaralık ayağının altında ki adam acı ile inlerken ben ödün vermemeye çalıştım ciddiyetimden. Bir rüzgar esti, saçlarım rüzgarla dans etti ve suratıma çarptılar. Onları ellerimle düzeltmedim. Onlar özgürdü.

Bizimse göz temasımız hiç kesilmedi.

"Oğoböy, noğlur burak bönü!"

Adam ağzının ortasında Eflah'ın ayağı varken bile ne demek istediğini anlamıştım. Ama bu ne benim ne de Eflah'ın umrundaydı.

Sonunda Eflah hareket etmeyi başarmış, elini arka cebine atıp son model telefonunu çıkarmıştı. İki-üç kere tıklayıp, sonra kulağına götürdü. Anlamadığım bir dilde konuştu ve sonra kapattı.

Adam hala sızlanıyordu.

"Kes lan! Sen Türkiye'ye kaçarak, Türkçe öğrenerek kaçabileceğini mi sandın? Bir de kılık değiştirmiş güya!"

Sonra 'Hah' sesine benzer bir ses çıkartarak güldü. Ben hala burdaydım ama ben yokmuşum gibi davranıyor. Sinir bozucu....

"Ben burdayım yanlız?" Kendimi belirtmek için bu cümleden başka bir şey aklıma gelmemişti. Bakışlarını yerde ki adamdan kaldırıp bana baktı. Ama yüzünde ki ifade ha duvara bakıyor ha bana bakıyor dedirtecek türdendi.

Daha çok sinir bozucu...

Göz devirmeden edemedim. O ise hala beni inceliyordu. Ağzını açıp bir şey demeyi düşünüyor muydu?

"Seninle az sonra ilgileneceğim,"

İlgilenmek? Ha?!

Afallamış bir biçimde ona bakarken arkamdan bir polis aracı sesi geldi. Caddede siren sesi yankılanırken az önce Eflah'ın ekip arkadaşlarını aradığını anladım. O bir polisti.