Keyifli okumalar...
Mahir olmadığı için arabamın anahtarını kimseye emanet etmeden içeri girdim. İçimde ki yüksek dozda ki stres beni yiyip bitirirken hızla koşup asansörü çağırdım. Bu arada çantamda ki telefon titrediğinde, bir yandan benim katıma gelen asansörü takip ederken öte yandan elim ile çantanın içini karıştırıyordum. Elime telefon geldiğinde asansörde gelmişti. Arayan Arazdı.
"Geldim Araz, asansördeyim."
Araz'ın sesi kesik kesik geliyordu. Bunu asansörde olduğum için olduğuna yorarak telefonu kapattım ve çantama geri koydum. Asansör ikinci kata gelince kapılar iki yana açıldı. Acele ile dışarı süzülerek çekim odasına koştum. Şirkette ki gececi çalışanlar korkulu ve anlamsız gözlerle beni takip ediyordu. Sırtımda ki bakışları hissediyordum.
Kapıyı açarak içeri bodoslama girdiğim an Araz ile göz göze geldim. Sinirli ve stresli bakışları benim yeşil harelerim ile buluştuğunda kısık sesle hoş geldin dedi. Şuan karşılamasına cevap verecek durumda değildim. O yüzden hızlı adımlarla ilerledim ve önünde durdum. "Ne demek resimler silinmiş?"
Omuzlarını sakince indirip kaldırdı. "Bildiğin silinmiş. Hatta silmişler."
Kaşlarım şaşkınlıkla çatıldı." Ne demek silmişler?!"
Kahverengi gözlerini kameraya çevirdi. Biraz düşündü ve konuşmak için kalın mı ince mi olduğuna karar veremediğim dudaklarını hareket ettirdi.
"Bu kamera özel korumalı. Yani resimlerin kendi kendine silinmesi çok imkansız. Senin işi bırakman kadar imkansız."
Ağzım beş karış açılmıştı. Şaşkınlıkla onu izliyordum. Kilitlenmiştim. "Ne yani, bir daha mı çekeceğiz?"
Araz bana baktı ve gülsem mi ağlasam mı bakışı ile beni yanıtladı. "Evet, maalesef. Üzgünüm Ayris"
Lanet olsun! Bunu hangi dallama yaptı ki?!
"Ayrıca bunu kimin yaptığını da bulacağım. Bunu yapan her kimse bu projenin olmasını istemiyor."
"Kim, neden istemesin?"
Araz, alt dudağını aşağıya sarkıttı. Sıkıntı ile nefes verip ellerimi iki belimin yanına koydum. Çaresizce etrafımı izliyordum. Bugün zaten çok yorulmuştum ve belim agrımıştı. Şimdi bir daha saatlerce, günlerce sürecek bir çekim yapacaktık. Tam bir kabustu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Impavido(Tanış)
Fiksi UmumAyris Zade. İnancın her şeyden daha önemli olduğuna inan model bir kız. Üvey annesi ile beraber yaşıyor. Kendi ile barışık ve özgüveni yüksek. İnsan inanırsa her şeyi yapabileceğini savunuyor. İnanç ve azim insanı her başarıya ulaştırırdı. Böyle...