ဆို့နင့်ဖို့ကောင်းတဲ့ ငိုရှိုက်သံတွေ ~~
ဟာအိုက ညဘက်မှာခြေလက်ဆေးပြီးအိပ်လိုက်တာပါ ။ အဲ့တာကို ဒီအသံတွေက ဘယ်ကကြားနေရတာလဲ။
"ဟာအို"
အသံလာရာကို ကြည့်လိုက်မိတော့ တစ်ဖက်လူဟာ ရှန်ချွမ်းရွေ့ တစ်နည်းအားဖြင့် သူ့ဦးလေး ။
"ဦးငယ် ၊ ကျွန်တော့်ဦးငယ်မလား "
"ငါတစ်ယောက်တည်း နာကျင်ခဲ့ရရင် လုံလောက်ပြီကို ဘာလို့ ကိုရီးယားကိုလာခဲ့ရတာလဲ "
သူ့အတွက်စိတ်ပူပြီး ပြောတဲ့စကားဆိုတာ သိနေတာမို့ ဟာအိုက ရှိုက်ကြီးတငင်ကို ငိုချလိုက်တော့တာပဲ။
ရှန်ချွမ်းရွေ့ဟာ အသက် ၂၀ တောင်မပြည့်သေးပေမယ့် ကြုံခဲ့တဲ့ ဒုက္ခတွေကြောင့် ရင့်ကျက်သွားတာလား။ ဒါမှမဟုတ် မတတ်သာတဲ့ အခြေအနေတွေကြောင့် ဟန်ဆောင်ရင့်ကျက်ပြခဲ့ရတာလား။
"ကင်ဂျီအွန်းကို အဲ့လောက်ချစ်တာလား ဦးငယ် "
"နောက်ဆုံးအချိန်ထိ ငါမျှော်လင့်ခဲ့တာ သူ့ဆီကထွေးပွေ့မှုတစ်ခုတည်းပဲ။ ဒါပေမယ့် အဲ့အရာလေးကိုတောင် ငါမရခဲ့ဘူး။ ညတိုင်းငိုခဲ့ရတာတောင် သူ့ကိုမမုန်းနိုင်ခဲ့တဲ့ငါက ငါ့ဘဝရဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်မှ သူ့ကို စိတ်နာသွားခဲ့တာ ။
စိတ်နာနာနဲ့ပြောခဲ့တဲ့စကားတွေက အခုလောက်ထိဝဋ်ကြွေးတွေဆက်သွားမယ်လို့ မထင်ထားခဲ့ဘူး။ "
"ကျွန်တော်က ဦးငယ်ဝင်စားတာလား"
"လက်ရှိမင်းက အရင်ဘဝကငါပဲလေ။
မဖြစ်နိုင်တာသိပေမယ့် အမုန်းတွေပြေလိုက်ပါတော့ ဟာအို ။ မဟုတ်ရင် ဦးငယ်လို ပူလောင်ရလိမ့်မယ်"
"မဖြစ်နိုင်ဘူး ! သူတို့မိသားစုကို ကျွန်တော်မုန်းတယ် ! အရမ်းမုန်းတယ် "
အော်ဟစ်ရင်း ငိုလာခဲ့ရတဲ့ မနက်ခင်း။ အချိန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ မနက် ၈ နာရီခွဲမလို့ ရှန်ဟိုင်းကို ချက်ချင်းဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်တော့တယ်။
-
"ဘွားဘွား ရှန်ချွမ်းရွေ့ဆိုတာ ကျွန်တော့ဦးလေးဆိုတာ ဘာလို့ မပြောခဲ့ရတာလဲ။ ဘာလို့ မျိုးရိုးထဲကတောင် ဖျောက်ထားခဲ့ရတာလဲ"
YOU ARE READING
If We Meet Again
FanfictionSung Han Bin & Zhang Hao Side Couple - Minamz [ Love between in 2 era ]
