Ze kan je ziel horen schreeuwen

7. Naya - Een zwaar, log beest

Exact één nacht later.

'Naya.'

Het was terwijl Naya Balena onderweg was naar haar kamer, dat ze plots haar naam hoorde. Ze keek achter zich, maar zag niemand.

Tot Serper, De Tweede Boodschapper van Magla, uit zijn schaduw tevoorschijn kwam.

'Magla wil je spreken.'

De woorden hadden iets verdachts, iets dringends en iets dwingends. Er bungelde een geur van onraad aan. Want als Magla je wilde spreken, betekende dat zelden goed nieuws.

Naya keek Serper opnieuw aan. 'Wanneer?'

'Nu. Meteen.'

'Nu?'

'Nu.'

Stilte.

'Je weet waar je hem kunt vinden. Hij verwacht je.'

Het eigenaardige aan Magla, De Machtige Meester, was dat hij altijd, behalve dan op de momenten dat hij De Graya toesprak in de zaal, verdwenen was. Of beter gezegd: verdwenen leek.

Niemand wist waar hij was tussen hun missies door. Op die momenten was hij eigenlijk ook nergens, en tegelijk was hij overal.

Soms deden geruchten de ronde in het college dat Magla zich altijd schuilhield in zijn schaduw, zodat hij onzichtbaar en onopgemerkt kon blijven, en alles en iedereen in het college op die manier in de gaten hield zonder dat anderen hem in de gaten konden houden.

Daar had hij dus zo zijn 'eigen' manier voor, voor het in de gaten houden van het zijn college en zijn landgoed.

Magla was overigens de enige van de Graya die zich écht onzichtbaar kon maken. Elke Graya was ertoe in staat om in zijn eigen schaduw te kruipen, en zo zijn fysieke zelf in rook te doen opgaan voor een bepaalde persoon (niet voor iedereen, maar voor één persoon naar wens), maar kon zichzelf nog steeds per ongeluk verraden door zijn schaduw zelf, die wel altijd zichtbaar was - en bleef - voor iedereen.

Enkel Magla kon - nadat hij in zijn schaduw gekropen was - ook die schaduw doen opdoemen en zich zo voor iedereen (en niet voor slechts één persoon) laten verdwijnen.

Daarbij kon je een Schaduwer - die zich schuilhield in zijn schaduw - niet zien, horen of voelen.

En zo kon het dus dat je af en toe letterlijk tegen Magla opbotste of door hem heen liep, terwijl je zelf niet eens doorhad dat je op dat moment tegenover De Machtige Meester stond.

Tenminste, als de geruchten klopten.

Maar als Magla één van De Graya moest spreken, was hij in de Noordvleugel van het college.

'Meester.'

Naya stond vlak voor Magla.

Hoewel Graya bijna geen emoties konden voelen (ze konden enkel wrok, egoïsme en een giftig gevoel van fierheid – en dan hebben we het enkel over het 'uitermate fier zijn op zichzelf' – voelen, verder waren ze vrijwel emotieloos), leek het gevoel dat Naya nu had in de verste verte op z'n minst toch een klein beetje op het gevoel van angst dat De Zwakkelingen kenden.

'Ssst, Naya, laat Magla niks merken van je gevoel. Graya kennen geen angst.' Syra.

Er gleed een smalle grijns over Magla' gezicht. 'Ach Syra, je mag best een beetje zenuwachtig zijn voor mij, hoor.'

Hij stopte even.

Syra kroop ineen. Naya wist niet dat Magla zelfs de namen kende van de stemmetjes in haar hoofd. Ze wist dat hij ze kon hóren, maar niet dat hij ze echt kende.

'Zolang dat maar niet overgaat in angst.'

Graya kennen geen angst. Magla zwoor bij deze zin. Een Schaduwer die angst voelde, was geen Schaduwer en kon zichzelf geen Schaduwer noemen. Een Schaduwer die angst voelde, was Een Zwakkeling.

Magla schraapte zijn keel en liet Naya zitten.

'Maar dat is niet waarom jij hier bent, Naya. We moeten het even hebben over de laatste paar uren van Neviné Nesreca.'

Naya keek op. Ging dit over haar aandeel in de aanval op Neviné Nesreca?

'Ja.'

Magla kon nog steeds alles horen wat de stemmetjes in Naya's hoofd zeiden en zich afvroegen. Zijn stem klonk kil.

'Die hypnose die je toegepast hebt bij Mylani, Naya...', begon hij. 'Hoe heb je dat gedaan?'

Naya begon zich vreemd te voelen. 'Hoe bedoelt u?'

Magla leunde naar achteren in zijn stoel. 'Ik bedoel', begon hij opnieuw. 'Dat die hypnose van je niet slecht was.'

Naya wist niet hoe ze dit moest interpreteren. Misschien gewoon beter niet. Niet slecht.

'Ik vroeg me af hoe je dat voor elkaar hebt gekregen.'

Dat vreemde gevoel binnenin Naya zat er nog steeds. Het ging liggen in haar maag, als een zwaar, log beest, en vertikte het om op te stappen.

'Ik heb gewoon toegepast wat we altijd aangeleerd kregen tijdens de trainingen.'

Meer dan dat had Naya niet gedaan.

'Hm.' Magla klonk bijna teleurgesteld.

'Ja, wel, het viel me gewoon op hoe snel Neviné wegzakte. Bij de meeste Eersteklassers is een hypnose als deze nog niet meteen zo eenvoudig en vraagt het toch wat extra training. In dit geval hadden we die tijd niet.'

'Nee, want Zayk Zefara hoorde zijn belofte na te komen en te komen opdagen voor die klus.'

Syra, opnieuw.

'Magla wil niet herinnerd worden aan het gedrag van Zayk die nacht', schoot het meteen daarna door Naya's hoofd.

'Die gedachte kwam niet van mij', bedacht Naya.

Ze keek op om Magla' gezichtsuitdrukking te zien. Emotieloos. Zoals altijd.

Hij was degene die die laatste zin - over Zayk - door Naya's hoofd had doen flitsen, besefte Naya nu. Die gedachte kwam uit hém, niet uit haar.

'Genoeg nu over Zayk.'

Magla stem deed de stilte barsten, als een hamer die een stuk glas aan diggelen sloeg. De scherven van dat glas lagen nu levenloos op de grond.

'Nadat ik die hypnose van je had gezien, Naya, moest ik er even over nadenken en kwam ik tot een realisatie.'

Het beest in Naya's maag voelde als een zware brok in haar binnenste, steeds zwaarder.

'Ik denk, Naya, dat jij potentie hebt om naar de tweede klasse te stijgen.'

En het beest verdween.