O KIZ BENİM +18

41.

Gözlerim neredeyse kapanmak üzereydi o anda Demirin kıpırdadığını fark ettim. Sanki acılı bir nefes almıştı.

Sadece dışarının odaya yansıdığı ışıktan dolayı gözlerini açtığını fark edemezsem de hissediyordum.

"Demir." diye fısıldadım hareketleri durdu ve başını bana doğru çevirdiğini gördüm

"Niye uyumadın?" diye sordu kısık güçsüz sesiyle.

"Uyku tutmadı. İyi misin? Nasıl hissediyorsun, ağrın var mı?" Diye sıraladım sorularımı ardı ardına

"İyiyim." dedi sonra kalkmaya yeltendi

"Nereye?" diye biraz sesimi yükselttim

"Tuvalete." deyince utandım ve sustum hemen Oturduğum yerden indim ve Demir'e yaklaştım. Kolundaki serumu ustaca çıkarıp ayağa kalktı. 

Zorlandığını anlayınca kolunu omzuma atıp elimi sırtına koydum

"Sana yardım edeyim." Birkaç saniye durup bana baktığını hissetsem de bir şey söylemedi beraber odada banyoya açılan kapıya doğru ilerledik, kapıyı açtım ve ikimiz de içine girdik ışığı boştaki elimle açtıktan sonra Demir eline üzerimden çekti.

Saf saf ona bakarken Demir yüzüme baktı

"Yanında mı işiyeyim?" Yüzüm kızarırken hemen tuvaletten çıktım ve kapıyı kapattım gerçekten geri zekalıydım.

Bir kaç dakika sonra kapı açıldı. Demir açtığı kapıdan çıkınca ona yaklaşıp tekrar elini omzuma attım. O ayaklarının yönünü değiştirip kapıya dönünce durdum

"Nereye bu halde?"

"Aşağıya." O adim atınca bende atmak zorunda kaldım.

"Gezecek durumda değilsin."

"Ablan ve abin aşağıda değil mi?" Aldığım nefes ciğerlerimi yaktı

"E..evet." yürümeye devam etti koridora çıktık

"Demir bir şey yapmayacaksın değil mi?" Cevap vermedi. Merdivenleri yavaşça inince aşağıyadaydık. 

"Demir..." susmaya devam etti. Allah kahretsin niye konuşmuyordu!

Salona geldiğimizde Salihler bir tarafta ablam ve abimde bir tarafta uyumuşlardi. Uyuyan ablamdi abim uyanikti. Ablamın başı abimin omzundaydi. Abimin gözleri bizi bulunca kıpırdadı. Ablam kapalı gözlerini aralayıp bize baktı.

"Lale." Diye konuşunca diğerleri de yeni uyumuş hibi hemen uyandılar.

"Abi." Sedat ayağa kalkıp bize doğru geleceği sırada Demir elini kaldırıp durmasını sağladı.

"Sait ve ceylanı ilk uçakla İstanbula evlerine gönderip güvende olduklarına emin olun." Deyince yüzümde bir rahatlama belirdi. Buruk bir şekilde gülümsedim

"Hayır kardesimi-"

"Canını bağışladığıma şükür et."

"Lütuf mu ettin sen şimdi!" Abim ayağa kalktı.

"Abi..." diye mırıldandım. Abim bana baktı

"Bu tarafa gel." Nefesimi derince alıp abimin yüzüne baktım

"Gidin abi. Ablamı da al git buradan."

"Ne saçmalıyorsun sen!"

"Kardeşini duydun gidin." Diye araya girdi Demir

"Hayır!"

"Sait, gidelim." Dedi ablam abime doğru yürüyüp koluna girdi.

"Böyle yaparak en çok Laleye zarar veriyorsun. Gidelim." Ablam yüzüme baktı.