"Bana büyü mü yaptınız!"
.
Hayatını kurtardığı adam tarafından kaçırılan Lale.
Hayatını kurtaran genç kıza takıntılı aşık olan Demir.
.
"Cehennemin dibine de gitsen gelir seni bulurum!"
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendimi biraz daha iyi hissedince ayağa kalktım. Ne kadar orada oturduğumu bilmiyordum ama popom uyuşmuştu.
Masadaki boş tabakları kaldırıp kalan makarnayı da buzdolabına zorla sıkıştırdım. Çünkü hiç boş yer yoktu.
Kirli bulaşıkları makineye dizdikten sonra ellerimi yıkayıp mutfaktan çıktım, salonda tuz gibi dağılan vazoyu görünce az önce olanlar aklıma geldi.
Gözlerim koltukta uzanmış tavanı seyreden Demire kayınca kendimi kötü hissettim. Onu ben mi bu hale getirmiştim? sonra bu saçma düşünceme göz devirdim.
Adam beni zorla kaçırdı!
Ayrıca benden büyük birine nasıl ismi ile hitap edebilirdim ki? gerçekten yaş takıntısı olduğunu bilmiyordum. Acaba çocukluğunda ne yaşamıştı. Çünkü normal bir insan böyle bir konuda büyüden bahsetmezdi.
'Sana aşık oldu ve kabullenmek istemiyor...' diyen iç sesime kahkaha atarak cevap vermek istesem de sustum.
Demir gerçekten çok yakışıklıydı hatta her kızın hayalindeki gibi esmer uzun boylu yapılı bir vücudu vardı, bugün onun yarasını sararken şişmiş kaslarını da görmüştüm yani. Yakışıklıydı işte.
Bense ben.... beni anlatmıştım zaten.
Mutfağın önünde durmayı bırakıp kırılan vazoya yaklaştım. Büyük parçaları elimin içine toplamaya çalışırken birkaç tanesi elime batmıştı ama demirin gözüne batmak istemiyordum.
Ben ya da o daha sonra basabilirdi üzerine. Avucumun içinde birkaç yer kanasa da sessizce toplamaya devam ettim. Demir hala varlığımı fark etmemişti. Bu iyi bir şeydi büyük, hatta küçük parçaları da toplayıp kalktım. Ve mutfağa girdim.
Çöpün içine camları bıraktıktan sonra elime hemen peçete bastım, fazla acımıyordu ama birkaç yerde çizik oluşmuştu. Bir elektrikli süpürge bulup orayı süpürmem gerekiyordu ama gerçekten Demir ile yüz yüze gelmek istemiyordum en iyisi yukarıya, kaldığım odaya gitmediydim.
Eninde sonunda ya o fark edip süpürecekti ya da bana EMREDECEKTI.
Gözlerimi devirip arkamı döndüğümde Demirle burun buruna geldim. Hemen bir adım geri gittiğimde gözleri elime kaydı peçetenin kanlı olduğunu görünce kaşlarını çattı
"Elin niye kanıyor?" elimi hemen elinin içine alıp açtığında kaşları daha çok çatıldı
"Nasıl oldu bu, elini mi kestin!" ağzımı açmaya bile korkuyordum
"Konuşsana kızım!" Niye bu kadar kırılgandım niye böyle bir yapım vardi. Az kalsın ağlayacaktım artık
"İçerideki cam kırıklarını toparlarken elime battı biraz." sinirle gözlerini kapattı sanki sakinleşmek istiyormuş gibiydi
