"Bana büyü mü yaptınız!"
.
Hayatını kurtardığı adam tarafından kaçırılan Lale.
Hayatını kurtaran genç kıza takıntılı aşık olan Demir.
.
"Cehennemin dibine de gitsen gelir seni bulurum!"
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korkuyla vücudum titremeye başladı gözlerimi kırpıştırdım ve başımı salladım. Mavi gözlerini gözlerime dikti.
"Eğer teklifi kabul edersen bana iki kere başını onaylar anlamda sallaman yeterli. Saffetlerin senin yanına kimseye yaklaştırmadığının farkındayım." Dedi ve beni bıraktı.
"Umarım bu olanları kimseye anlatmayacak kadar zekisindir." Diye tehdit etti. Ve hemen kapıyı açıp çıkıp gitti endişe dört bir yanım sararken başımın ağrısını bile unutmuştum.
Odadan çıkıp koridora baktığımda o çocuğun çoktan gittiğini gördüm. Hemen merdivenleri tekrar çıkıp sınıfa girdim. Tabii ki de Demir'in düşmanının teklifini kabul etmeyecektim. Adamın beni sırf Demire karşı kullanmayacağı ne malumdu?
Kaan bir süre yüzüme bakıp bana doğru eğildi
"Bir şey mi oldu, yüzün kireç gibi?" gözlerimi yavaşça ona çevirdiğimde anlatıp anlatmamak arasında kaldım. Anlatsam başıma iş alır mıydım? Neyse bunu sonra düşünecektim
"Yok bir şey. Sonra konuşuruz." deyip önüme döndüm dakikalar sonra çıkış zili çalınca sınıftan çıktım. Tam okuldan çıkacağım zaman Şermin hoca geldi.
Saffetler biraz arkamızdaydı. Onlara kısa bir bakış atıp. Hafif kulağıma doğru eğildi
"Düşündüm ve bir yolunu buldum." kaşlarım havaya kalktı
"Gerçekten mi?"
"Evet, Birkaç gün sonra bir gezi düzenleyeceğim ona gitmek için Demiri ikna etmen lazım." O inatçıyı nasıl ikna edecektim ki!
"Oradan sonrası kolay her şeyi halledeceğim." Boğazımı temizlerken arkama baktım. Kendi aralarında konuşuyorlardı.
"Bir kaç gün derken kaç gün?" hala o kapşonlu çocuğun mavi gözleri önümdeymiş gibiydi
"Perşembe günü olacak büyük ihtimalle." 3 gün mü kalmıştı? bugün pazartesiydi.
"Tamam tekrar teşekkür ederim. Ben Demiri ikna edeceğim." Şermin başını sallayıp yanımızdan geçerken ben de bahçenin kapısına doğru ilerliyordum.
Demir hemen kapının önünde arabasına yaslanmış bir şekilde duruyordu. Gözleri okuldan çıktığımızdan beri üzerimdeydi. Yavaş adımlarım beni ona götürürken hala dalgındım. Tam yanına gittiğimde bitmiş sigarasını ayağının altında ezip yüzüme dikkatle baktı
"Bir şey olmuş. Ne oldu?" Kalbim o an çok hızlı çarptı. Eğer ben şu anda Demir'e içerideki çocuğu söylersem Demir Perşembe günü geziye gitmeme asla izin vermezdi. Hatta belki okula bile izin vermezdi çünkü okula kadar girmişlerdi.
"Şey var da... izin verir misin diye çekiniyorum." dedim yine mükemmel oyunculuğumu konuşturarak. Başını sallarken göz kırptı
"Ne izni?" Yutkundum ve ciddi durmaya çalışarak yüzüne baktım
