Jongensdingen

De caravan

Toen Sam zich bij Campus B aansloot, wist niemand wat hij daar te zoeken had. Hij was immers bijna nooit in de boksring te vinden. Hij liep altijd een beetje rond te dwalen door het gebouw, colaatjes te drinken en naar muziek te luisteren. Mensen dachten vooral dat hij daar was om indruk te maken op de meisjes. Als stoere bokser kon je veel sneller een relatie krijgen. Nu wisten deze mensen alleen niet meer af van het bestaan van Bo. Van voor de verdwijning wisten deze mensen überhaupt niks af van hun relatie. Noah dacht dat Bo de reden was dat Sam daar altijd rondhing. Ergens had Noah het juist. In het begin ging het ook om Bo. Maar vanaf de eerste blik van Sam op Noah was alles anders. Eigenlijk was Sam ook wel geïnteresseerd in die andere de Smidt. 

Sam was naar huis gegaan. Hij voelde alsof hij niks meer te zoeken had in Campus B. Bo wilde niet dat hij ging helpen en het ergste van alles... Noah was kwaad op hem. Sam probeerde hem alleen maar op te vrolijken, maar soms werkte dat dus niet bij Noah en werd het alleen maar erger. Sam was bang dat Noah een hekel aan hem had. Zijn relatie met Noah betekende alles voor hem. Zelfs meer dan zijn relatie met...

Sam woonde in een caravan. Sam was niet meer zo close met zijn ouders. Na een ruzie over school had Sam besloten om uit huis te gaan. Hij was immers al 18, dus legaal gezien mocht het. Het ging eigenlijk al jaren niet meer zo goed tussen hem en zijn ouders. Sams druktemakerij werkte zijn ouders vooral op de zenuwen en ook waren ze het niet eens mijn zijn ambitie om DJ te worden. Ze hadden liever dat hij ging studeren. Het liefste zoiets als rechten, of medicijnen. Sams aandachtsboog was al te kort voor het middelbaar, laat staan voor de universiteit. Sam wou er niet eens over nadenken en had nu het rijk voor zichzelf alleen en dat vond hij wel prima. Soms miste hij zijn ouders wel. Zo af en toe ging hij nog wel eens eten bij zijn ouders, soms een paar keer in de week, maar soms zaten er wel weken tussen voordat hij zijn ouders weer eens zag. Het was niet zo dat het zelfstandig leven zijn schoolcijfers bevorderden, maar hij had in ieder geval wel rust. Rust op Sams manier dan.  

Sam lag op zijn matras, muziek op zijn koptelefoon, met een opengescheurde zak chips op zijn buik. Hij staarde naar het plafond van de caravan terwijl hij naar de chips graaide en in zijn mond stopte. Hij schrok wanneer hij plots geklop op de deur hoorde. Hij kwam overeind en schoof het gordijntje naast het raampje opzij om te kijken wie het was. Tot zijn verbazing was het Noah die had aangeklopt. Zijn hart begon meteen sneller te kloppen. Hij schoof het gordijntje terug dicht, ging op zijn benen staan en veegde de chips kruimels snel van zijn shirt af. Hij probeerde nog snel zijn haar een beetje te fatsoeneren en deed vervolgens de deur open. 

"Hey Noah."

"Hey Sam. Ik ben hier om-"

"Hoe heb je mij eigenlijk gevonden? Laat me raden... mijn moeder?" 

"Ik had je adres opgezocht bij de ledeninformatie, maar toen je moeder opendeed zei ze dat je daar niet meer woonde. Toen heeft ze me dit adres gegeven."

"Ahja. Nou goed, kom je binnen?" Sam hield de deur open voor Noah en Noah knikte en trad binnen. Hij inspecteerde Sams kleine woning. Eigenlijk was er vrij weinig te zien. Een matras op de vloer, een kleine keuken met een gootsteen, een microgolf en een minifrigo. Er stond ook nog een klein tafeltje met een stoel in de hoek. Noah nam plaats op de stoel terwijl Sam weer terug op het matras ging zitten. 

"Dusss. Bo heeft me verteld over jullie discussie.." 

Sam hield zich stil en wachtte af wat Noah nog meer te zeggen had.

"Bo kan soms super eigenwijs zijn, dat weet je. Maar ze bedoelt het echt goed. Ze zou jouw toch nooit willen kwetsen."

"Ja dat weet ik toch ook wel. Ik zou gewoon graag willen dat.." Sam keek Noah indringend aan. "Ik zou gewoon graag willen dat ik bij mijn lief kon zijn. Fysiek. In person... Ik ben niet gemaakt voor dit soort lange afstand relaties.." 

"Hoe? Zie je Bo dan niet meer graag?" Noah bewoog zich wat meer naar voren op de stoel en leunde zijn ellebogen op zijn knieën. 

"Oh jawel jawel.."  zuchtte Sam. "Ik heb het gewoon een beetje moeilijk met alles." Sam staarde naar de grond. Noah probeerde hem een beetje te troosten. Hij stond op en ging naast Sam op het matras zitten. Hij legde zijn hand op Sams been en keek hem recht in de ogen aan. 

"Het komt allemaal wel weer goed." Noah wreef zijn hand over Sams been heen als een troostend gebaar. Dit is wat Sam juist nodig had in een relatie. Sam had de neiging om Noah te zoenen. Hij fantaseerde hoe hij opstond, Noah overeind trok en hem een kus gaf op zijn mooie bokserslippen. Ze zouden elkaar dan loslaten, aanstaren om dan vervolgens nog een keer te zoenen. Sam werd snel uit zijn fantasie ontwaakt door zijn moeder die plotseling de caravan kwam binnengestormd. Ze had een schotel met lasagna in haar handen. 

"Ik dacht: jullie zullen wel honger hebben hè, zo twee jonge gasten. Papa en ik hadden nog wat lasagna over, dus ik kwam dit nog even langs brengen.." Ze hield de schotel in de lucht en legde het op het keukenblad neer. 

"Oei, ik stoorde toch niet hè?"

Sam loog. "Nee mama, tuurlijk niet."

Zijn moeder lachte gerustgesteld. "Goed dan zal ik jullie maar weer alleenlaten hè."  Ze liep de caravan weer uit. Sam en Noah keken elkaar aan, Sam ietwat beschaamd. 

"Dus.." begon Sam. "trek in lasagna?" Tot zijn grote opluchting begon Noah te lachen. 

"Ja hoor is goed, ik heb altijd wel ruimte voor wat lasagna." De twee stonden op om de lasagna schotel terug op te warmen in de microgolf. Noah pakte de schotel, zette het in de microgolf en deed al het werk. Sam kon er wel uren, of zelfs dagen naar kijken.