Jongensdingen

Meer dan 'gewoon' een vriend

Noah lag op zijn bed toen hij plotseling geklop op zijn deur hoorde. Hij schoot overeind en liep richting de deur. Toen hij de deur opendeed stond er niemand. Raar, dacht Noah, en hij sloot de deur weer. Hij ging terug op zijn bed liggen, toen er nog eens geklopt werd. Dit keer kwam Noah sneller overeind en deed hij meteen de deur open. Hij zag nog net iemand om de hoek verdwijnen. Noah besloot om erachteraan te gaan. Noah was het spoor al kwijt toen hij in de living stond, dus Noah keerde weer terug naar zijn slaapkamer. Toen hij bijna bij zijn kamer was hoorde hij voetstappen achter zich. Noah verstopte zich om het hoekje van de gang om zo het persoon op te wachten. Tot zijn verbazing was het Sam die om de hoek kwam gelopen. Noah nam Sam beet bij zijn hemd en pinde hem vast tegen de muur.

"Hey Sam. Wat doe jij hier?"

"Is dat serieus een vraag?" 

Noah kuste Sam op zijn mond. Hij gooide Sams pet op de grond om zo makkelijker Sam vast te kunnen houden. Noah bewoog zijn hand naar Sams borst om de knoopjes van zijn hemd los te maken, maar Sam hield hem tegen. 

"Niet hier.. kom mee."

Sam pakte Noah bij zijn pols en trok hem mee Noahs slaapkamer in. In de kamer bleven de twee tegenover elkaar staan. Sam was nu degene die zijn lippen op die van Noah drukte, terwijl hij met zijn handen onder het shirt van Noah kroop. Noah hielp hem en trok langzaam het shirt over zijn hoofd. Al zoenend maakte Noah de knoopjes van Sams hemd los en trok hij het hemd van Sams lichaam af. Sam pauzeerde nogmaals het zoentafereel om zijn shirt uit te trekken en toen hij zijn shirt op de grond gooide, pakte hij meteen Noah bij zijn wangen en drukte zijn lippen weer op die van Noah. Noah tilde Sam op bij zijn middel en droeg hem naar het bed. Noah kroop bovenop Sam en verkende met zijn tong de binnenkant van Sams mond. Sam kwam na een aantal minuten overeind en ging dit keer bovenop Noah. Hij kuste Noah op zijn mond, kin en in zijn nek, steeds meer naar beneden. Met zijn vingers ging hij Noahs sixpack af, totdat hij bij de bovenkant van Noahs broek aankwam. Hij maakte de gesp van de riem los en deed de rits van de broek naar beneden..

---------------------------

Noah werd met een schok wakker. Hij realiseerde zich dat hij het zwaar te pakken had. Hij pakte zijn telefoon en opende zijn berichten. Hij had nog steeds geen reactie van Sam ontvangen. Er was iets gebeurd met Sam, daar was Noah zeker van. Noah klom uit zijn bed, trok een broek aan en liep meteen via de living de boksclub binnen. Het was nog vroeg in de ochtend dus er was nog helemaal niemand. De laatste plek waar Noah Sam gezien had was Campus B, dus Noah besloot om te zoeken naar aanwijzingen in de boksclub zelf. Toen hij achterin de bokszaal rondkeek, viel zijn aandacht op iets roods dat op de grond lag tussen twee oude bokszakken in. Hij bukte en pakte het op. 

"Een... tandenborstel?"

Noah had deze tandenborstel nog nooit gezien. Hij was niet van Noah zelf, ook niet van Dante of van zijn pa, en al helemaal niet van Bo, aangezien die dan verdwenen moest zijn. Van wie was de tandenborstel dan wel? Noah ging verder zoeken in het gebied waar hij de tandenborstel aantrof. Een meter verderop lag achter een andere bokszak iets anders... de koptelefoon van Sam. Noah pakte de koptelefoon op en keek om zich heen. 

"Sam... waar ben je toch?"

In paniek pakte Noah zijn telefoon uit zijn broekzak. Hij klikte op het nummer van Hanne. De telefoon ging over. Er werd opgenomen.

"Noah? Wat bel je vroeg, weet je wel hoe laat het is?"

"Sam is verdwenen. Ik heb je hulp nodig."

"Hoe bedoel je, Sam is verdwenen?"

"Ik heb Sam al sinds eergisteren niet meer gezien, gisteren was hij niet bij de repetitie van het koor, en ik heb net zijn koptelefoon hier gevonden in de bokszaal. Hij pakt zijn gsm ook al niet op."

"Rustig aan Noah, ik kom er aan en dan gaan we samen zoeken, oké? Ben je al bij hem thuis geweest?"

"Nee, nog niet. Maar het adres op de ledenlijst klopt niet. Dat is het adres van zijn ouders, maar daar woont hij niet. Hij woont ergens verderop in een caravan."

"Oké. Probeer jij anders eens zijn ouders te bellen, dan kom ik dadelijk jouw kant op en dan gaan we samen naar Sams caravan."

"Ja goed idee, zal ik doen. Tot straks."

Noah hing op. Hij weet niet waarom hij Hanne precies om hulp vroeg, maar deze situatie was ook wel uitzonderlijk. Hij had iemand nodig die hem kon helpen, nu degene die hem altijd hielp weg was. Misschien waren het wel de rozenkruisers die... Noah probeerde er niet aan te denken. Hij kon in ieder geval wel de steun van zijn beste vriendin gebruiken. Hij kon dit niet alleen.