Jongensdingen

Chillax

Sam en Noah zeiden niks tegen elkaar. Ze bleven gewoon zitten en staarden naar de gesloten laptop van Sam die voor hen lag. Sam deed alsof er niks gebeurd was en pakte zijn telefoon. Noah brak de stilte. 

"Ga je nu serieus doen alsof er niks aan de hand is?"

Sam keek hem verbaasd aan. "Hoe bedoel je?"

"Die ruzie? Of is dat compleet normaal misschien?"

Sam zuchtte en stond op. Hij probeerde naar de deur te lopen, maar Noah was hem voor en barricadeerde de deur. 

"Niets daarvan, wij gaan zitten en praten.. nu!"

Noah pakte een tegenstribbelende Sam bij zijn arm, die hij vervolgens op het bed wees. Sam ging zitten en Noah bleef staan. 

"Dus?"  Noah sloeg zijn armen over elkaar. "Wat is er aan de hand?"

"Weet je wat er aan de hand is? Bo wil onze hulp niet. Mijn l-" Sam kon zijn zin niet afmaken. Hij kon het L woord niet meer uitspreken. Niet wanneer hij het had over... Hij zou liever Noah zijn lief noemen. 

"Mag ik dan nu gaan?"  Sam stond op en probeerde voorbij Noah te lopen. Noah hield hem nogmaals tegen. 

"Nee, er is iets anders aan de hand."  Noah ging dit keer naast Sam op het bed zitten. Hij legde zijn hand op Sams bovenbeen en keek hem strak in de ogen aan. 

"Wat is er echt aan de hand?"

Sam reageerde niet direct. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Moest hij eerlijk zijn tegen Noah? Moest hij zeggen dat hij niet meer hetzelfde voelde voor Bo als voorheen. En moest hij zeggen dat... Moest hij zeggen dat hij gevoelens had voor Noah? Of moest hij het weer verzwijgen en het gevoel weer opkroppen? 

"Ik weet het niet."

Dit begon Noah op zijn zenuwen te werken. De hele week merkte hij al dat Sam zich anders gedroeg, en als hij ernaar vroeg kreeg hij alleen maar 'nee er is niks' en 'ik weet het niet' als antwoord. Maar zolang Sam niet gefocust was, zouden ze ook niet verder geraken met de zoektocht naar de volgende steen. Dit was het juiste moment. Er moest en zou gepraat worden. Noah zou het desnoods uit Sam moeten trekken. Dit was de bokser mentaliteit die in Noah zat. Niet opgeven. Toch wou hij niet te hard zijn voor Sam. Hij moest het anders aanpakken..

"Ik weet het wél." loog Noah. 

Sam keek Noah verbaasd aan. Zou Noah het weten? Zou Noah ook..

"Wat dan?"

"Je vindt een ander meisje leuk."

"Wat??" Sam begon uit paniek te lachen. "Nee nee, natuurlijk niet. Ik ben met.. met Bo." Zweet kwam op Sams voorhoofd. Hij keek vluchtig om zich heen. "Ik moet echt gaan, mijn moeder-" Hij probeerde weer op te staan, maar Noah hield hem nog eens tegen.

"Niks daarvan. Je doet anders tegen Bo. Eerst was je altijd zo.. liefje dit liefje dat. Nu doe je zo afstandelijk. Heeft het iets met Bo te maken?"

"Nee nee het heeft niks met Bo te maken!"

"Waarmee dan wel?"

"Met mij.. oké. Het heeft met mij te maken.." Oké deel één van het verhaal was er uit. Sam haalde zachtjes opgelucht adem. Noah was alleen nog niet klaar.

"En Bo dan?"

Sam kon de naam 'Bo' eventjes niet meer horen. 

"Ja ja, Bo Bo. Wat nou Bo?"  Deze uitspraak schoot bij Noah het verkeerde keelgat in. 

"Wat nou Bo? Wat nou Bo? Bo is wel mijn zus, ja? Voel je niks meer voor Bo ofzo?"

"Ah chillax. Tuurlijk wel, ma.."

"Maar?"

Sam gaf geen antwoord. Wat kon hij zeggen? 'Tuurlijk voel ik wel iets voor Bo, maar ik wil liever met jou?' Nee. Dit was niet het juiste moment. Sam gaf geen antwoord op de vraag 

"Ach wat maakt het toch uit. Ik zei toch dat dit niets met Bo te maken heeft."

"Dit heeft alles met Bo te maken. Bo is mijn zus en uw lief."

Sam reageerde niet. Als hij 'ja' zou zeggen, dan zou hij liegen. Een lief moest je liefhebben. Maar als hij 'nee' zou zeggen zou hij ook liegen, aangezien het nog niet uit was tussen de twee. 

"Weet je, als je het uit wil maken met Bo is dat prima. Dat zijn mijn zaken niet. Maar wat ik niet begrijp is dat je er zo over moet liegen. Zowel tegen Bo.. als tegen mij. Bo heeft ons nodig, al zegt ze van niet. En door zo te doen gaat ze zich zorgen maken. En dan... dan gaan er dingen fout aflopen. Dus..."  Noah was ergens een beetje teleurgesteld in Sam. Hij wilde het zelf uit Sams mond horen komen. Als hij ooit in een relatie met hem zou willen zijn moest Sam echt wat eerlijker zijn. Maar ja... àls. 

"Ja sorry oké. Ik wist gewoon niet hoe je ging reageren, omdat ze je zus is enzo."

"Dacht je dat ik je neerslaan of wat?"

Sam lachte ongemakkelijk. Ja. "Nee natuurlijk niet. Tis gewoon.." 

"Geloof me, ik begrijp het. Tis ingewikkeld.."  Noah vond het inderdaad allemaal ingewikkeld. Waarom kon hij niet gewoon op een meisje vallen. Waarom nou weer op Sam..

Sam werd weer terug zijn hyperactieve zelf. Hij legde zijn hand op Noahs schouder. "Als je maar niet nu denkt dat ik Bo ga laten vallen hè. Al voel ik misschien... niks meer... ze heeft alsnog onze hulp nodig."  Hij begon te lachen en hoopte dat Noah dat ook zou doen. Dat zou de ongemakkelijkheid wat verminderen. Gelukkig begon Noah ook te lachen en legde hij zijn hand op Sams schouder neer.  

"Dat klopt, maar eerst ga jij eens goed praten met Bo."  Noah gaf Sam een klopje tegen zijn wang. Hij stond op van het bed en liep richting de deur. Sam bleef op het bed zitten. Noah keek achterom naar Sam. 

"Filmpje kijken? Jij mag kiezen."