Chérie / Taekook

İnanıyorum birtanem

Jungkook'tan

Jimin'in aramasından hemen sonra yola çıkmıştım Taehyung'un evine çünkü tanrı aşkına tabi ki onu o halde -özellikle de benim ismimi sayıklarken- asla bırakamazdım.
Jimin onun beni aldatmadığını söylemişti.
Acaba doğru muydu ki ?
Taehyung gerçekten beni aldatmamış , bu olay gerçekten ona kurulan bir tuzakmış ve ben de ona hiç anlatma izni bile vermeden sorgusuz sualsiz suçlamış mıydım yani
Eğer işler böyleyse ve Taehyung şuan bunun yüzünden bu haldeyse kendimi asla affetmezdim.
Tanrı aşkına onu nasıl suçlayabilmiştim ki onun da dediği gibi en ufak hapşırsam bile hemen endişelenen biriydi o

Taehyung'un kucağındaki o kızı görünce başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü sanki hem de kazan kazan.

Bu duygu asla hafife alınamayacak birşeydi.Bunu gördüğümden beridir ben de perişan haldeydim gerçekten ve o anın siniriyle açıklamasına bile izin vermeden ona siktir git umrumda değilsin demiştim.

Kahretsin.

Şuan eğer benim yüzümden hastanelik olursa gerçekten kendimi affetmezdim.

Aslında dün Yoongi Hyung yanıma gelip Jimin'in ona herşeyi anlattığını ve Taehyung'un suçsuz olduğunu söylemişti.

Bugün ise Tae'min panik atak geçirdiği haberini almıştım ve Jimin de balım'ın beni aldatmadığını , herşeyin benim yanlış anlamam olduğunu söylemişti.

Ve ben gerçekten şuan fena halde pişman hissediyordum.

Çünkü onu asla dinlememiştim. Ona asla kendini açıklaması için fırsat vermemiştim. Eğer o böyle birşey görseydi bana her zaman kendimi açıklamam için fırsat verirdi böyle yapmayacağımı bilirdi ama ben onu suçlamıştım.

Sonunda balımın evine geldiğim de hemen eve doğru koşmuştum.

Kapı açıktı.

Hemen yukarı çıkıp Jimin'in kolları arasında tir tir titreyen ve bayılmak üzere olan sevgilimi görmüştüm.

Bu görüntü hayatım da görmek istediğim son şey iken şuan benim yüzümden onun böyle olması beni acayip derecede yaralıyordu. Tahmin edemeyeceğiniz kadar hem de.

Hemen bir koşu balımın yanına gidip onu Jimin'in kollarından alıp kendi göğsüme yasladım kafasını.
Zar zor nefes alıyordu güzelim.
O kadar ağlamıştı ki gözlerinin akı kıpkırmızı olmuştu.

Ben ne yapmıştım böyle. Onu ne hale getirmiştim.
Nasıl birisiydim ben ki onu böyle üzebilmiştim?

"Güzelim sakin ol hm hadi nefes al balım bak ben burdayım geldim"
"J-jungkook"
"Efendim , efendim güzelim , söyle balım"
"G-gerçekten s-sen m-misin g-gel-din mi"

Ah onu gerçekten bu kadar mı etkilemiştim bu kadar mı üzmüştüm ki hayal gördüğünü benim gerçek olmadığımı düşünüyordu.

Öyle çok inanmıştı ki beni burada göremeyeceğine , öyle çok imkansız kılmıştı ki bunu benim tepkilerim yüzünden , şuan gerçekliğini sorguluyordu.

"Geldim balım , gerçekten geldim aşkım. Hadi derin nefes al ve ver aşkım, hadi güzelliğim lütfen sakinleş lütfen"

Gözümden ne ara akıttığımı bilmediğim yaşlar yanaklarımı ıslatıyordu. Onun bu halini gördükçe, ona bir türlü iyi gelemedikçe , onu sakinleştirip , sadece huzurla uyumasını sağlayıncaya kadar belki de ona kendimi affettirene kadar asla dinmeyecek olan bu yaşları silmeye bile uğraşmadım.

"J-jungkook y-yemin ederim s-seni aldatmadım. Nolur i-inan b-bana sevgilim."

Zar zor nefes aldığı esnada bile bana hala kendini açıklamaya çalışıyordu.

"İnanıyorum güzelim , inanıyorum birtanem , haydi şimdi sakinleş artık tamam mı balım , hadi güzel bebeğim"

Yaklaşık bir on dakika sonra Tae'min kucağımda aldığı düzenli nefeslerden sakinleşip uyuduğunu anlamıştım.

Jimin'e baktığımda onun da kenarda hala olduğu yerde ağzını kapatıp hıçkırıklarını saklamaya çalıştığını görmüştüm.

Tae'mi yavaşça yatağa uzandırıp saçlarına ve yanağına öpücük kondurarak Jimin'e aşağı inmeyi işaret etmiştim. Konuşacaklarımız vardı.

Heyyoooo
Bu bölümü de bitirdikkk
Diğer bölümde görüşmek üzere 👋
Sağlıcakla kalın🧚‍♀️