Neglecting the Consequences (HRS#6)

Kabanata 20

Isang Linggo ang lumipas ay hindi pa rin bumuti ang pakiramdam ni Lourdes. Nanggaling na ako sa Maynila para bisitahin ang mga kaibigan at pagbalik ko ay ganu'n pa rin siya.

The doctor said she was experiencing a head injury when she met an accident. That explains her amnesia. She can't remember anything. Malala ang head injury dahil sa lakas ng impact ng pagkabangga ng ulo ni Lourdes. May internal bleeding raw pero dahil sa hindi 'yun nagamot kaagad, lumalala lang ang nararamdaman niya ngayon.

I'm afraid of what will happen to her. Maliit pa ang mga anak niya.

"May posibilidad na hindi na siya magigising."

Napaiyak na ako nang marinig ang sinabi ng doctor.

I saw Arielle crying hard while holding his wife's hand. I cannot take the sight and the news. Ang sakit na makita ang ganitong sitwasyon.

Later that day the doctor then announced that Lourdes was brain dead. Hindi na talaga siya magigising.

Hindi ko akalain na mawawala ang isang tao na handang manatili sa tabi ko sa tuwing may hindi ako magandang pinagdadaanan. She's a sister not by blood but by heart.

"Tita-Ninang, si Mama po?"

Hindi ko kayang sagutin si Yna nang tanungin niya ako pagkauwi ko. Hinang-hina at namumugto ang mga mata na lumuhod ako para makita ko ang buong mukha niya.

She's innocently looking at me with a smile on her face.

"Sabi ni Kuya MatMat ay uuwi si Mama ngayon. Totoo po ba 'yun, Tita?"

Kagat labi na tiningnan ko rin ang kakambal niya na nasa kanyang tabi. Paano ko napabayaan ang ina nila? Alam ko nang may hindi magandang nararamdaman si Lourdes pero wala akong ginawa. Hindi ko pinansin. It's all my fault. Buhay pa sana siya ngayon kung binigyan ko ng pansin ang panghihina at pamumutla niya.

Damn! I hate myself.

Wala akong naisagot sa tanong ng dalawa. Hindi ko kayang sabihin. Ayaw ko silang masaktan.

Sa araw ding 'yun ay dumating nga si Lourdes…but she's already inside in a coffin. Everyone mourn including the workers of the farm, the people who saved her when she met accident, Nung Manuel and Manang Belen. And I cannot just stand seeing the twins. They are distant from their father. Ayaw man lang tumahan. Tsaka lang tumitigil sa pag iyak kapag nakatulog dahil sa pagod. Paggising ay iiyak na naman.

Wala akong kahit sino na pinagsabihan kaya nang dumating ang mga kaibigan ay nagulat ako. Si Arielle yata ang nagsabi.

"I told you! Binalaan na kita! Putangina mo!"

Ang mas nagdulot sa akin ng gulat ay ang galit ng magpipinsan. Lahat sila ay galit kay Arielle.

"Aubrielle, pigilan mo ang asawa mo," taranta na hinawakan ko ang braso ni Aubrielle.

Dumudugo na ang labi ni Arielle. Natumba na siya sa sahig pero hindi man lang siya lumaban. Hinayaan niya lang na suntukin siya ni Gavin.

"Let him," she said while wiping the tears in her cheeks.

"What the hell! Nabugbog na ang kapatid mo!"

"Let them, Ash," paalala niya sa akin.

Tiningnan ko si Betane pero wala man lang siyang emosyon na nakatingin sa kapatid na galit na galit.

"Beatrice! Ano ba? Stop your brother! Baka mapatay niya si Arielle–"

"He's not a killer," tanging sambit nito.

What the hell!

Hindi ko maintindihan ang mga nangyayari. Wala namang kasalanan si Arielle. Umalis si Lourdes at nangakong babalik pero hindi nakabalik dahil sa nadisgrasya siya. Ano pa ba ang hindi ko alam dito?