Apocalypse: Het Einde Van De Wereld

XXVII

Just one more time before I go

I'll let you know

That all this time I've been afraid

Wouldn't let it show

Nobody can save me now, no

Nobody can save me now

Battle Cry - Imagine Dragons

Met een zekere overtuiging trok Alex de deur los en liep de gang op. Trouw wilde ze hem volgen.

Het was haar een raadsel waar ze het lef vandaan haalde. Het was niets voor haar om zo'n dappere stap te zetten, maar het idee dat ze Alex zou kunnen verliezen maakte haar angstig. Ze wilde ervan verzekerd zijn dat ze er alles aan had gedaan om hem te beschermen.

Daarbij wilde ze haar belofte eindelijk nakomen: ze wilde hem niet uit het oog verliezen. Niet alleen omdat ze hem dat beloofd had, maar ook omdat het haar een gevoel van veiligheid bood.

Maar nog voor ze de kans had gekregen de gang op te lopen, had Rabelais haar bij haar pols vastgegrepen.

'Ik ga op zoek naar Nora en Luc. Als jullie niet naar het luik kunnen, dan ontmoeten we elkaar bij het politiebureau. Treffen we elkaar er na een dag nog niet, vervolg jullie reis naar Ede, dan zien we elkaar daar. Wees voorzichtig.'

Hij sprak met een snelheid die ze hem nog nooit eerder had zien gebruiken. Hij knikte overtuigend en liet haar pols los, waarna hij de andere kant van de gang opging.

Leora gaf haarzelf geen tijd om de woorden goed op te slaan en haastte haarzelf naar Alex, die het boek in de aanslag op zijn schouder had liggen.

Wat was het plan nu? Wat wilde ze bereiken? Een afleiding voor Nora en Luc?

Een deur in de gang stond open en ze hoorde hoe de voeten van de man zich verplaatsen. Roerloos bleven zij en Alex staan.

Alex schoof geluidloos zijn voeten iets uit elkaar zodat hij steviger stond en hield het boek in de aanslag.

De voetstappen klonken steeds luider, kwamen steeds dichterbij. Verstopt achter de muur hoopte ze dat de aanval totaal onverwachts aan zou komen. Nog een stap kwam dichterbij. Nog een stap. Nog een.

Met een klap die net zo krachtig was als ze gehoopt was, raakte het boek het hoofd van de man.

Het voordeel was dat hun plan geslaagd was. Bewusteloos was de man op de grond gevallen en hij droeg een wapen bij zich die ze met zich mee konden nemen. Het nadeel was dat hij een kreet had losgelaten die duidelijk hoorbaar was. Ze moesten hier weg.

En snel ook.

Alex ontnam de man van zijn stiletto, pakte Leora's hand vast en trok haar met zich mee.

Hij begeleidde haar door de gangen. Heel even verbaasde het haar hoe goed hij hier de weg zo goed wist, tot ze zich bedacht dat ze enkele dagen van de kaart geweest was.

Hoe lang zaten ze hier nu wel niet? Minstens een week, als ze haar rekenkunsten mocht geloven. Ze voelde zich schuldig, aangezien zij de aanleiding was van hun vertraging. Wie weet wat er in die tijd met Alex' broer gebeurd kon zijn...

Ze kwamen in een gang aan die Leora herkende. Ze had één dag moeten stagelopen en ze had het vooral elkaar kunnen krijgen om die dag hier te spenderen.

Ze had zich vooral bezig moeten houden met het magazijn en daarom had ze deze gang meerdere keren moeten gebruiken.

'Die deur moeten we door.'