Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar •••
Güzel ve bir o kadar da yorucu bir çekimin ardındandan eve gelmiştik. Bugün bir günlük dışarı çıkma izinimiz vardı ama bu izini kullanma gibi bir düşüncem yoktu. Çekimler yorucu geçmişti ve dinlenmeyi daha çok istiyordum. Normalde de tam bir ev kedisi olduğumdan yatmak benim için bir hayat felsefesiydi.
Kendi kendime odada oturukenSuna da odaya geldi. Beni ikna etmek için geldiğini biliyordum. Yatağımın köşesine oturduğunda gözlerimi kısarak ona bakmaya başladım. O da ne için geldiğini anladığımı anlamış olacak ki uzatmadan konuya girdi.
"Ada'm biliyorum sevmiyorsun böyle şeyleri ama oturup kafa dağıtacağız. Bugünkü oyundan sonra sana da iyi gelir." Dediğinde derin bir nefes verdim. "Sergen ve Dilara'nın yanında sence eğlenebilir miyim?" Dedim itiraf ederek. "Biliyorum, biliyorum. Dilara gelmeyecek zaten o da yorgunmuş. Her izin günü evde kalıyorsun bir günlük bizimle gelsen çok eğlenirsin." Dediğinde pes edercesine, "Tamam gelicem. Sırf sen çok ısrar ettiğin için." Dedim.
Gülerek ellerimden tuttu, "Evli olan kısım bizimle beraber gelmeyecekmiş." En azından Eda ablanın boş muhabbetlerini dinlemeyecektim. "Tamam ben hazırlanayım siz beni beklersiniz." Dediğimde başıyla beni onayladı. Tam kalkıp gidecekken bir şeyi söylemeyi unutmuş gibi durdu ve, "Unutmadan söyleyeyim ekstradan bir kişi daha gelecek." Sorarcasına ona bakmaya başladım. "Alican. Tabi o da ikna edebilirlerse."
Duyduğum isimle beraber istemediğim bir şekilde heyecanlanmıştım. Böyle olmasını istemiyordum. Suna odadan çıkınca hemen üzerimi değiştirip çok az parfüm sıkmıştım. Aslında çok fazla parfüm kullanan birisiydim ama yanımda olan parfümün kokusu çok ağır olduğu için sıkamıyordum.
•••
İlk başta erkeklerle ortak bir alanda buluşup yemek yiyeceğimiz mekana gelmiştik. Barbaros ve Eray'ın büyük bir isteği üzerine kebapçıya gelmiştik. Üstüne üstlük kebapçının sahibi Eray'ı tanıyınca mutfağa çağırmıştı. Eray da büyük bir zevk ile kabul edip gitmişti. Büyük ihtimalle kebapları o bize yapacaktı.
Neredeyse yarım saattir Eray'ın bize yemeklerimizi getirmesini bekliyorduk ama hâlâ ortada yoktu. Sefa karnını okşayarak, "Yemek işini Eray'a bıraktığımız için çok pişmanım." Dedi.
"Bende evde kalmadığım için pişmanım." Dediğimde Suna bana dik dik bakmaya başlamıştı. "Yalan mı? Evde olsaydım yemek yemiştim çoktan." Dedim. Suna sabır çekercesine önüne döndüğünde bende önüme dönmüştüm.
