27. Aile

426 33 3
                                    

Sınır: 50 vote 40 yorum

İyi okumalar

•••

2 hafta sonra

Alican'dan

Ada'nın istediği üzere bugün ailesi ile tanışacaktım. Aslında daha erken gitmek istiyorduk ama yarışma olduğu için bunu yapamamıştık. Bugün ise çekimler gerektiğinden fazla erken bitmişti ve ertesi günde 1 günlük izinimiz vardı.

Ailesinin evine geldiğimizde arabadan inmeden, "Alican çok stres yaptım." Dediğinde gülerek, "Burda stres yapması gereken kişinin sen olduğunu düşünmüyorum." Demiştim. Bunun üzerine Ada derin bir nefes aldığında, "İyi geçmesi için elimden geleni yapacağım. Söz veriyorum." Dedim.

Arabadan indiğimizde arabadan çantalarımızı almıştık.

Ada kapıyı çaldığında bir kaç dakika sonra kapı annesi tarafından açılmıştı. Gülümseyerek kızına sarıldığında klasik konuşmalar dönmüştü.

En sonunda hep birlikte oturma odasına girdiğimizde Ada'nın annesi, "Ben size bir kahve yapayım." Dediğinde Ada da ayağa kalkarak, "Bende yardım edeyim anne." Demişti ve yanımdan ayrılmıştı.

Tek başıma öyle otururken bir anda içeriye küçük bir kız çocuğu girmişti. Yüzüne bakılacak olursa daha yeni uyanmıştı. Gülümseyerek onu yanına çağırdığımda biraz çekinmişti ama sonrasında yanıma doğru gelmişti.

"Biz seninle tanışmakdık galiba, ben Alican." Diyerek ona elimi uzattığımda elimden tutup, "Bende Miray." Demişti. Ardından yanıma doğru oturduğunda, "Sen annemin bahsettiği kişi misin? Ablamın arkadaşı mısın?" Diye sormuştu.

"Evet ablanın erkek arkadaşıyım." Tatlı bir şekilde gülümsediğinde sağ taraftaki gamzesi belirginleşmişti.

"Annem sen içerde tek kaldığın için beni yanına göndermişti ama bakıyorum da bana hiç gerek yok." Duyduğum sesle beraber arkamı döndüğümde Ada'yı görmüştüm. Gülümseyerek yanımıza doğru geldiğinde, "Yok mu ablaya kucak." Demişti ve kardeşine sarılmıştı. Ardından ise yanıma oturup Miray'ı kucağına almıştı.

Miray gülerek, "Ben her gün seni televizyonda izliyorum." Dediğinde Ada da gülümseyerek, "Yaa, nasıl gözüküyorum televizyondan? Güzel miyim?" Diye sormuştu.

"Çok güzelsin. Ama bazen çok mutsuz gözüküyorsun." Bunu söylediğinde Ada'nın yüzü anlık olarak düşmüştü.

"Bazen ablan orda uzun süre yemek yaptığı için üzgün görünebiliyor ama dinlendiği zaman tekrardan mutlu oluyor." Dediğimde Ada tekrardan gülümseyerek beni onaylamıştı.

Kısa bir süre sonra Ada'nın annesi neşeli bir sesle, "Kahveleriniz geldi!" Diyerek içeriye girdiğinde kahvelerimizi almıştık. Sonrasında annesi yarışma ve iş hakkında bir kaç bir şey sormuştu.

___

Bir kaç saat sonra Ada'nın babası da eve gelmişti. Ada ile annesi sofrayı kurmak için yanımızdan kalktıklarında Ada'nın babası ile baş başa kalmıştık.

"Daha önce yarışmada ikinci olmuşsun. Helal olsun."

"Teşekkürler efendim. Şampiyon olmak isterdim ama elimden ancak bu kadarı geldi."

Chef | Alican Sabunsoy Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin