Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sınır: 60 vote, 50 yorum.
İyi okumalar
•••
Dudaklarını benden ayırdığın da derin bir nefes aldım. Titreyen dizlerim yüzünden her an yere düşebilirdim. Alican'da bunu anlamış olacak ki beni sımsıkı tutuyordu. Elini belimden çekmeyerek banka doğru ilerleyip oturmuştuk.
Hâlâ içimde bir korku ve güvensizlik olduğu için tedirgindim. Kafamı çevirip Alican'a baktığımda oda bana bakmıştı. "Bana böyle güvensizlikle bakma." Demişti. Ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmediğim için cevap vermeyerek önüme döndüm.
"Ada sana nasıl kanıtlayacağımı bilmiyorum. Sadece güven istiyorum. 2'li yürütecek kadar şerefsiz biri değilim." Dediğinde cevap vermemiştim. Bana bakmayı kesip önüne döndüğünde sesli bir şekilde nefesini vermişti.
Bir kere olsun aklımı değilde kalbimi dinlemek istiyordum. Elimi onun elinin üstüne koyarak tuttuğumda bana şaşkınlıkla bakıyordu. Biraz olsun içi rahatlasın diye gülümsediğim de o da gülümsemişti. Bu işin sonrasında pişman olup olmayacağımın şuan bir önemi yoktu.
"Özür dilerim." Dedim mahçup bir sesle, Alican ise kaşlarını kaldırıp, "Ne için?" Diye sormuştu. Buruk bir şekilde gülümseyerek, "Sana inanmadığım için." Dediğimde elimi okşamıştı. "Bunun bir önemi yok."
"Hayır var Alican, gelip adam akıllı sana sormadım. Belki odama gelip nedenini sormasaydın onu bile söylemeyecektim ve bencillik edecektim." Dediğimde yutkunmaya çalıştım. Ardından, "Alican ben bunu daha öncesinden yaşadım ve tekrar yaşıyorum diye korktum. Kaçmaya çalıştım. Özür dileri-" diyeceğim sırada sözümü keserek konuşmaya başladı. "Seni çok iyi anlıyorum Ada. Korkmakta çok haklısın ama senden özür dilemeni istemiyorum. Senden beni sadece bırakmamanı istiyorum." Demişti.
Çok düşünceliydi, yaptığım hatanın farkındaydı ama yine de beni haklı çıkarmıştı.
Yağmur yavaş yavaş hızlanmaya başlıyordu ve artık eve gitmemiz gerekiyordu.
"Gitmemiz lazım yoksa hasta olacağız." Dediğinde ayağa kalktı.
Gitmek istemiyordum. Bir sürü soru soracaklardı. Sormasalar bile Sergen alttan alttan laf sokmaya çalışacaktı. Mental olarak düşmüştüm ve artık böyle şeyleri kaldıracak durumda değildim. Ne çekimlere gitmek istiyordum ne de yemek yapmak, herşey çok zor gelmeye başlamıştı.
Ayağa kalktığımda elimi tutmuştu. Yavaş yavaş eve doğru yürümeye başlamıştık.
Kim bilebilirdi ki gideceğim bir yarışmada deliler gibi birine aşık olacağımı, muhtemelen bunu bana daha önceden söyleselerdi sadece gülerdim.
