Mahalle Polisi / bxb

6

Erol

Arabamdan inip adamlarıma köşeye park etmelerini söylediğim mesajımı da attığım zaman Duman'ın inmesini beklemeye başlamıştım.

Ailesinin evine tanışma yemeğine gelmiştim ve neler olup biteceğini anlayamazdım.

Duman'ı araştırıp her şeyini bilsem de kafa yapısı gelgitli olduğu için ikilemde kalıyordum.

"Bak ne yapıp edip kendini ailemden soğutmaya bak, bir hafta sonra da nişanı attık deriz."Duman, ne ara parmağına taktığını bilmediğim benim yüzüğün benzerini takmış bir şekilde gösterirken yüzüne bakmıştım.

-Nasıl kendimden soğutayım be?!

Gözlerimi kısarak konuştuğum zaman, o bana sadece" Kendin olman yeterli." demişti, hadi ama ben o kadar iğrenç bir adam mıydım?

Tamam üvey annem, benim ne kadar iğrenç biri olduğumu sürekli yüzüme vursa da ben öyle olduğumu düşünmüyordum.

" Çok komik reis, paket yap da evde de güleyim." Uzattığı elini iğrenir bir şekilde tuttuğum zaman bütün vücudum karıncalanmış gibi olmuştu.

Koskaca Erol Taş, bu günlere düşecek insan mıydı be?

"Şaka yapmıyordum, iğrenç bir insansın ve üstüne üstlük katilsin." Duman, zile basarken konuştuğu zaman kafamı başka yöne çevirmiştim.

Sürekli saçma sapan hakaretlerde bulunuyordu ve karşısındaki kişinin düşüncelerini asla önemsemiyordu.

Ben de hâlâ aptal gibi ona uyuyordum, elimi parmakları arasından çekmeye çalışırken o daha sıkı tutup beni kendine daha çok yapıştırmıştı.

"Bırak a.ına koyayım, gideceğim." Dişlerimin arasından konuştuğum zaman kapı açılmıştı.

Kapıyı 18 yaşlarında bir kız açınca ilk önce bize bakmış sonrasında da el ele tutuştuğumuz elimize bakıp sırıtmıştı.

"Yakından daha da yakışıklıymışsın enişteciğim." Kız hayran hayran bize bakarken Duman sinirle kıza içeri geçmesi için bağırmıştı.

Cidden barbar gibi davranıyordu ve benim ondan bir an önce kurtulmam lazımdı.

*****

Önüme koyulan sıcak çorbaya baktığım zaman hipnoz olmuş gibi diğer yemeklere bakmıştım.

Daha öncede bahsettiğim gibi üvey annem yüzünden sıcak yemeklerden yiyemiyordum ve soğumasını beklemekten başka çarem yoktu.

Karşımdaki insanlar bana büyük bir umut ile bakarken kendimi oldukça germiştim ve Duman'ın annesi bu kadar hazırlık yapmışken onu kırmak istemiyordum.

-Neden yemiyorsun kuzum, bir şey mi oldu?

Duman'ın annesi tatlı tatlı konuşunca hafiften gözlerim dolmuştu, insanların bana saf sevgi ile yaklaşmasına alışkın değildim.

Beni tanımadan bu tarz konuşması çok tatlıydı ve ben bu aileden kendimi nasıl soğuyacağımı bilmiyordum.

"Erol, sıcak şeyler yiyemiyor anne. Her zaman soğumasını bekleyip öyle yer , yanlış anlama." Duman umursamazca tıkanırken konuştuğu zaman şaşkınlık içerisinde yanımda oturan adama bakmıştım.

Bunu nereden bilebilirdi ki?..