YORGUN(FREENBECKY)

9

İşte o hamleyi ben yapmıştım. Freen dudaklarını hareket ettirmiyordu. İşte o an yanlış yaptığımı anlayıp geri çekildim. Ağlamak istiyordum ama kendimi tutmaya çalıştım.

"B-ben çok özür dilerim"

Freen'in cevap vermesini beklemeden arkamı döndüm tam gidecekken kolumdan tuttu ve beni kendine çevirdi.

Bu hamlesini beklemediğim için şaşkınlıkla ona baktım.

"Özür dilemene gerek yok"

İste o an bana ilaç gibi gelen hamlesini yapıp dudaklarıma yapıştı. İlk başta nazik olan öpüşmemiz Freen'in belime koyup kendine çektiğinde derinleşti.

Nefes nefese ayrıldığımızda alınlarımızı birleştirdik. Kendimize geldiğimizde gözlerimin içine uzunca baktı ve geri çekildi.

"İstediğini aldın mı?"

"Ne demek istiyorsun?"

Bir süre düşündükten sonra tekrar gözlerime baktı. O sırada telefonundan mesaj sesi geldi ve hızla telefonunu actı. Gözleri açık şekilde mesajı okuduktan sonra bana döndü

"Boşver burada konuşmak istemiyorum"

Hızla yanımdan gecip gittiginde ne yaşadığımı anlamaz şekilde aynaya bakıyordum. Ne yani beni öptükten sonra böyle elini kolunu sallayıp gidecek miydi? O mesaj neydi?

Hemen tuvaletten çıkıp masaya döndüm ama Freen yoktu.

"Freen nerede?"

"Anlamadım bende işinin çıktığını söyleyip gitti."

"Nereye gitmis olabilir ki? İngiltereyi cok bilmiyor"

"Gelir ya bilmese gitmezdi. Biz yemeğimizi yiyelim"

Masaya oturdum ve Nam'a eşlik ettim. Kafam inanılmaz karışıktı.

FREEN

İşte kaç gündür beklediğim mesaj gelmişti. Son haftalarda tek amacım babamın güvenini kazanmaktı. Ve bunu  elde ettiğimin farkındaydım.

Profesörüm insanlarla iyi anlaşıp güvenini kazandığımızda herseyin daha kolaylaştigını söylemisti. Bu yüzden düşmanlığı kesip babama yaklaşmıstım. Her ne kadar ondan midem bulansa da yapmak zorundaydım.

Babam o kadar salaktı ki artık bütün toplantılarına beni de götürüp fikrimi alıyordu. Bu sayede şirket hakkında inanılmaz bilgilere sahip olmuştum. 2 gün önce okuldan dönerken siyah bir araç önümü kesmişti.

İlk başta korkmustum ama içindekinin Dedem olduğunu görünce inanılmaz şaşırmıstım. Babamın babasını ilk defa görüyordum daha önce de hic tanımamıştım.

Babamın rakip şirketinin sahibi olduğunu söylemişti. Aralarındaki bağlar eski bir mevzudan sonra bitmiş ve birbirlerinin düşmanı olmuşlardı.

Düşmanımın düşmanı dostumdur psikolojisiyle onu dinlemiştim. Bana karşı inanılmaz kibar ve sevecendi.
Bana bir kaç gün içinde ulaşacağını söylemisti.

Restoran kapısından siyah bir araç beni aldıgında hızla yola koyuldu. 1 saatlik yoldan sonra bir çiftlikte durduk. Kapıya doğru gittiğimde herkes önümde eğildi. Şaşkınlıkla onlara bakarken bir ses duydum. Sağ tarafıma baktığımda dedemi gördum.

"Bundan sonra tüm dünya senin önunde eğilecek"

Omzumu sıkıp kendine çekti ve sarıldı.
Ayrıldığında beni kapıya doğru yönlendirdi. İceri girdiğimizde 2 kadın ve engelli koltuğunda bir adamla karsılaştım.