Aşkın olayım? (BXB)

30

Uzun bir aradan sonra merhabaaa~

Sınavlarım ve okul telaşından dolayı burayı çok ihmal ettim. Çoğunuzun bölüm beklediğinin farkındayım. Tatilde planlarım vardı ama hayat maalesef planladığımız yoldan gitmiyor.
Bazı problemlerden kaynaklı yine yeniden gecikti.

Affınıza sığınıyor ve keyifli okumalar diliyorum. Umarım bölümü beğenirsiniz🤍

..
Zaman akıp gidiyordu. Özelliklede en çok istemediğimiz güzel anlarımızda daha fazla hızlanıyordu.

Demirle olan kısa ama dolu dolu geçirdiğimiz tatilimiz bir hafta önce bitmişti. Ve maraton hayata geri dönmüştük.

Demirin yoğun olmasıyla çok sık görüşemiyorduk. Kara gözlerine öldüğüm fırsat buldukça arıyor eve uğradığında direkt yanıma geliyordu. Bir kaç dakika hasret giderdikten sonrada el mecbur gidiyordu.

Onsuz geçen her saniyenin bunalımını yaşarken hazırlanıyordum. Ayşem plan yapmıştı, kahve içmeye gidecektik hep birlikte.

Üzerime yeni aldığım kısa kollu, kolları ve yakası beyaz olan lacivert tişörtümü geçirmiştim. Ardından da pantolonlarım arasından beyaz kumaşımı bularak giyinmiştim.

Sevdiğim gold takılırımı taktıktan sonra saçıma fön çekip hafif makyaj yapmıştım.

Bütün işlerimi halledip evden ayrıldım. Kafe eve çok uzak olmadığı için yürümeyi tercih etmiştim. Dolmuşta çokça rahatsız edici bakışa maruz kalmaktansa yürüyerek boş yerlerden gitmek daha iyiydi.

Geçen uzun yolun ardından cafeye varmıştım. Ayşem ve diğerleri cam kenarında geniş bir masada oturuyorlardı.

"İyi ki hemen gelin dedim. Yine en son sen geldin aşkın" diyerek sitem eden Ayşem'e göz devirerek masaya oturdum.

"Ya azıcık süslenim dedim nolmuş yani söylenip durma of"

Biz ayşemle muhabbet ederken Serkan ve Mete'nin sessizliği koruması dikkatimi çekmişti. Bir garip gelmişlerdi gözüme.

Tamam zaten biliyoruz birbirlerini sevdiklerini ama itiraf edebilmişler miydi?

"Siz bakın bakayım bir bana, bir tuhaflık var sizde ne bok yediniz hemen söyleyin"

Ayşem yine bıkkınlıkla bana bakarak konuştu. "Hiç yorma kendini geldiğimden beri bir şey demiyorlar kafayı yiyeceğim az kaldı"

"Şuraya çıkıp ananı amıı diye bağırsam her şey düzelecek gibi" demesiyle aynı anda deli gibi kahkaha atmaya başlamıştık.

Şuan emindim herkes bize bakıyordu ama ayşemin bu hiç umrunda değildi. İkili avel avel suratımıza bakmaya devam ederken iyice sinirlenmiştim.

"Aa yeter ama cidden bu ne be sürekli bir şeyler saklamalar falan biz bilmiyor muyuz sizi manita oldunuz dimi"

Mete büyük bir heyecanla daldı konuşmaya "Ohh be sonunda söyledin ay ben tutamicam niye susuyorsak onuda anlamadım."

Ayşem Mete'nin söylediklerinden sonra sinirle Serkana döndü "sen mi dedin lan  çocuğa deme diye hayırdır arkadaştan saymayı bıraktın mı bizi"

"Saçma sapan konuşma beni delirtme ayşem, ben bir şey demedim mete başta utandı bende söyleme utanıyorsan onlar anlar dedim benim bi suçum yok" diyerek sıyrıldı.

Ki haklıydı hepimiz her şeyin farkındaydık. Bunca sene arkadaşlığımızda en iyi şekilde tanımıştık birbirimizi. Mimiklerimizden tutun konuşma tarzımıza kadar. Bu sebeple birbirimizi bir çok konuda çok iyi anlıyorduk.