Darker Than The Darkest Shade Of Black - Mavros Trilogy 1 (On Hold)

Chapter 9 - Kalix and Kalvin pt 3

KALVIN'S P.O.V

After what happened last night, I'm still unable to process anything. Bakit niya 'ko niligtas and why did he let himself to be shot?. Dapat ako 'yon, hindi siya!.

Puno ng panggagalaiti ang nararamdaman ko ngayon. Full of regrets to be said. Hindi ko alam kung anong emosyon ang mangingibabaw sa 'kin ngayon.

He's laying there.. Resting.. Unable to open his eyes and say a word.

Napahawak na lang ako sa sariling buhok habang binabantayan ang nakakabatang kapatid. Hindi ko alam kung bakit ganitong emosyon ang nararamdaman ko, I supposed to be mad at him. Pero hindi iyon ang umibabaw sa 'kin.

Napa-buntong hininga ako at lumapit sa kapatid. Hinawakan ko ang kaniyang kamay habang pinagmamasdan ang inosenteng mukha nito habang natutulog.

Mabait talaga ang loko pag tulog.

Hindi ko nararamdan na may tumutulo na palang luha sa 'king mata.

“I'm sorry..” pag hingin ko ng tawad sa kaniya saka hinawakan ang kamay at pinisil. “Ako dapat yung mababaril eh. But you chose to protect me by blocking the bullet using your body” hindi ko mapigilang mapa-hagulgol. “Why? Why did you do that?” tanong ko kaniya habang nakatitig sa mukha nitong mahimbing na natutulog.

Ginulo ko ang buhok nito.

Naguguluhan ako. Hindi ko alam kung bakit niya ginawa 'yon, he knew to himself na galit at nagseselos ako sa kaniya. Pero he let it slide, siya ang sumalo ng bala ja dapat sana ay tatama sa 'kin.

Wala akong nararamdamang galit ngayon, kundi pagsisisi lang. Hindi ko pala kaya kapag nakikita kong ganito ang kapatid ko. I was plotting to kill him this whole time, pero nung may nangyari na sa kaniya. Doon ko na narealize. He was special to me kahit pa ganon kalaki ang galit ko sa kaniya, may tinatago rin pa lang pagmamahal ng puso kong ito para sa kapatid ko. Akala ko isang malamig na pusong bato lang 'to.

Habang pinagsisisihan ko ang mga nangyari sa kaniya ay biglang malakas na bumukas ang pinto, nakatayo roon ang ama't ina namin.

My mom was shocked to see my brother lying on the hospital bed, she covered her mouth in disbelief.

“No no no no” she said, shaking her head. “I must be h-hallucinating. Right, dear?” She looked at my dad standing next to her.

He shook his head. “No.. It's real”

Tears continuously streamed down to her cheeks and she started crying.

“No! No! This can't be real! Ayos lang siya! 'Di ba, Kalvin?!” She said, bursting into tears.

Napatingin ako sa kaniya at kasabay no'n ang pag-iwas ng tingin. I don't wanna see my mom cry, especially when I'm the reason why she's crying.

“Kalvin!” sigaw nito.

Nagulat ako sa sigaw nito, I just stared at her—blankly with no emotions shown on my face.

“No,” I replied. “He's not okay. It's visible to his condition, hindi mo ba kita?” sarkastimong tanong ko rito.

“Enough with your bullshit, Kalvin! Tell me who did it,” Sigaw nito.

Anong isasagot ko.. Nanatiling nakatikom ang bibig ko habang pa-ulit-ulit itong nagtatanong sa 'kin.

What should I do?

ACE P.O.V

Matapos ang nangyaring gulo kagabi ay dumiretso na kami pauwi dahil bibisita pa kami kay Kalix sa hospital at titignan kung ano na ang lagay niya ngayon. I hope he's fine, sana na maayos na siya.