- kadın asker, erkek doktor kurgusudur-
"Karanlığın içinden beni çekip çıkaran bir ateş böceğiydin. Geldin, ışığını bulaştırdın ve gittin. Göğüs kafesimdeki sızının şifası sendin. Sevgilim, çok gözyaşı döktüm uğruna ama, ışığınla ruhumun yangınına s...
herkese bir kez daha merhabalarr!!! yeni bölüme 150 yorum istiyorum söyleyeyim. birkaç bilgilendirme: lojman diye bahsettiğim bina, kaldıkları odaların adı koğuş. rütbeleri fazlasıyla araştırdım ama illa ki kusurlarım vardır. normalde timlerde daha az kişi olur ama bu kitapta birkaç kişi fazla, belirtmek istedim.💐
bu bölüm hem cihangir ve ayperi için hemde bizimkilerin geçmişi için oldu. sizi sevdiğimi hep bilin, göğüs kafesinizde daima çiçekler açsın. iyi okumalar! 💐
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3. GÖZLERİNİN MATEMİ
💐
ON DÖRT SENE ÖNCE,
Küçük Elvan, ormandan geldiğinde üstü başı çamurlar içindeyken evinin kapısını çalmak için zile uzanmaya çalıştı. Parmaklarının ucunda yükseldi ama başaramadı. Arkasından bir beden uzanıp zile bastığında korkuyla sıçradı ama dönüp baktığında onun komşularının oğlu olan Evran Yaman olduğunu gördü. "Yamoşum!" deyip ondan üç yaş büyük olan Evran'ın kucağına atladı. Evran Yaman ondan oldukça uzundu. O yüzden gülerek onu kucağında yakaladı. O sırada kapı açıldı.
Elvanların evinin çalışanı olan Gül teyze iki çocuğu gülümseyerek karşıladı. "Hoş geldiniz yavrularım, şehriye çorbası yapmıştım koyayım hemen iki kase." Çocuklar içeri girince kapıyı kapatıp mutfağa geçti, Elvan kıyafetlerine ve bedenine asla dokundurtmazdı. Bir babası, bir de kahramanım dediği Evran'a izin verirdi. Bu yüzden Gül hanım onu giydirmek için izin istemeye bile yeltenmedi.
"Temizleyelim mi seni, ateş böceği?" diye sordu Evran kucağındaki küçük kızı yere indirirken. Elvan, 9-10 yaşlarında bir çocuktu, Evran 13 yaşındaydı. Evran hızlı büyüyordu, artık kendini küçük görmüyordu ve olgun davranmaya çalışıyordu ama Elvan için oyuncak bebeklerle bile oynardı. "Tamam yamoşum. Babam yeni oyuncak bebek almış, onunla da oynayalım mı seninle?"
Evran güldü. Bir elini saçlarına götürdü ve bakışlarını kaçırdı. "İyi öyleyse." Kimseden utanmazdı, oldukça dışadönük bir yapısı vardı ama Elvan'ın yeşil harelerinden bazen kaçası geliyordu. Birlikte evin ahşap merdivenlerini çıkarken Elvan heyecanla hızlandı fakat, en son basamakta ayağı takıldı ve yere düşecek gibi oldu. Basamaklar gerisinde olan Evran yanına yetişti ve kolundan sıkıca tuttu. "Her seferinde beni böyle kurtaramazsın," dedi Elvan.
"Ben seni her zaman kurtarmayacağım; senin kurtarılması gereken bir konuma gelmemen için çırpınacağım. Ayrıca, sen kendini kurtarabilecek güçtesin, ateş böceği." Evran'ın cümleleri Elvan'ın içine işledi. Uzandı ve onu yanaklarından kocaman öptü ama bunu öyle bir hızda yaptı ki, dudakları çarpıştı.
