03 • studio, dubio |2|

318 13 11
                                    

*
STERRE;

Ik zit achter me bureau, bezig met mijn make-up. Hij maakte me blij, maar nu heeft hij dat beëindigt. Dus nu kan ik hem zijn karma geven.

*

Lopend over het station, app ik Rutger.

Ster
Ik kom nu naar de studio

Russo
Sterre doe maar niet

Ik weet dat ze er zijn, tuurlijk, dat is mijn plan. Snel loop ik over de stoep. Ik duw de deur open, en neem rechtstreekse de trap naar boven. Mijn voeten bonken op de tredes. Bovenaan de trap ga ik door de deur. Daar sta ik stil. "Oh," klinkt er uit mijn mond. Uit de computer van Rutger klinkt muziek. Ze maken een nieuw nummer. Ik loop haastig naar mijn stoel, en vis mijn telefoon uit mijn zak. Al snel praten de jongens weer. Koen kijkt me aan. Ik slik zenuwachtig, maar probeer me niet zo voor te doen.

"Hey," de jongens letten niet op ons. "Hey," zeg ik zacht. "Koen, kom je stukje zingen," Koen staat op en loopt naar het bureau, en doet de headset op. Hij begint met zingen. Hij fucked een stuk van zijn tekst op. "Als ik het moest kiezen- wa- jij.. tia," 'zingt' hij. De jongens schieten in de lach, en ik ook. Mijn hoge stem komt er boven uit. Mijn ogen kijken die van de jongens aan, als ze naar mij draaien. Ik duik dieper in de stoel, en kijk op mijn telefoon.

De jongens zijn na 3 uur nogsteeds niet klaar, en nu hebben ze eten besteld. Ik lach als ik praat met Raoul. Maar dat duurt niet lang, nu een hand me vastpakt en meetrekt. Rutger duwt de deur terug. Ik maak een vragende uitdrukking. "Je wist dat ze hier waren, niet waar?" zegt hij. Ik knik. "Dus?" zeg ik verdedigend. "Je wilt over hem heen komen? Sterre zo doe je dat niet," ik knipper verbaasd. "En hoe weet jij dat? Je bent niet eens in een relatie!" zeg ik. "Ik ben er wél in een geweest," zegt hij rustig. "Ik, hoe leg ik dit uit?" hij legt zijn hand op mijn schouder. "Je moet hem geen aandacht meer geven, en jezelf afleiden. En als je een leuke jongen ziet, pak hem op de bek, en voel je niet schuldig," met waterige ogen staar ik naar Rutger. "Je wilt hem niet kwijt, of wel dan?" zegt hij met een zachte uitdrukking. De tranen stromen over mijn gezicht. "Ik moet, Rutger," ik snik. "Ik kan niet altijd het meisje van de hockeyclub blijven."

Ik draai me om, en storm van de trap af. Ik ren naar buiten, richting het station.

*
5 weken verder

"Stop," hikkend lach ik. "Hij is zó lelijk," lach ik. "Geloof me, hij heeft echt een crush op je," zegt Willemijn. "Wat sneu voor 'm," zeg ik. "Nou zeg Sterre," Anne slaat een hand voor haar mond.

Taylor swift galmt door de kleedkamer.

"Wat? Ik zou echt nooit met David willen," zeg ik terwijl ik opsta en richting de deur van de kleedkamer. "Wat vind je van die Sam? Hij is lekker," zegt Willemijn. "Hij is wel lekker ja. Maar hij is echt zo slecht in hockey. Dat noem je een afknapper," snuif ik. "True."

"Ik vind hem echt lekker man," Zegt Anne-Fleur. "Hij staat daar!" gil ik enthousiast. "Anne-Fleur, doe gewoon zo'n enge move," ik loop met de meiden naar hem toe. Ik geef Anne een duwtje, en ze bonkt vol in Sam. "Sorry," zegt Anne-Fleur, terwijl ze naar hem kijkt. "Nee joh, maakt niet uit," ik kijk Willemijn vol verbazing aan.

"Goeie move hoor Anne," ik kijk haar speels aan. Ze kijkt me lachend aan. "Dus, hoe gaan we met halloween?" vraagt Willemijn. "Oh, uh Willemijn? Dat duurt nog wel 4,5 maand," zeg ik. "Ja dus? Ik wil een goed thema, beter dan alle jaren," knikt ze. "Kakkers?" stel ik voor. "Zijn we sowieso al schatje." "Daar heb je een punt," knik ik. "Uhh.. tja," ik denk diep na. "Golddiggers?" "Heksen?"

Opeens krijg ik een helder moment. "Anne-Fleur of Willemijn, is dit waar we willen zijn? Ja!" ik kijk de meiden blij aan. "En hoe wil je dan gaan? Ja, als Anne-Fleur, Willemijn en het meisje, maar hoe?" vraagt Willemijn. "We moeten gewoon zelf gaan nadenken over hoe ze d'r uitzien, snappen jullie?" Anne-Fleur knikt, en Willemijn lacht. "Hoe hebben we hier nooit eerder aan gedacht?" lach ik zachtjes.

Het meisje van de hockeyclub. Komt me best bekend voor, of niet dan?

Dit jaar is het anders. Anders dan de afgelopen jaren. Ik blijf dan misschien wel het meisje van de hockeyclub, maar op de goede manier.

Neem Me Mee - koen van heestWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu