18 • herinnering |8|

233 10 18
                                    

*

In stilte zitten de drie jongvolwassen meisjes naast elkaar, in hun oktoberfest jurken. Hun gezichten stralen een en al angst en verdriet uit. Op hun wangen zitten opgedroogde tranen, en hun makeup is uitgesmeerd. De blondine Anne-Fleur, heeft boven haar rechterwenkbrauw een flinke snee zitten, die al is gehecht. Het meisje met het donkerblonde haar, Willemijn, heeft een gebroken pols, en een gekneusde voet. Het middelste meisje Sterre, heeft gekneusde pols, pijnlijke heupen en lichte hersenschudding. Sterre speelt onrustig met haar handen. Door hun excentrieke uistraling worden ze veel bekenen door andere mensen in het ziekenhuis. Sterre knakt haar vingers, en duwt haar nagels in haar armen. Haar handen zitten volledig onder het bloed. Niet haar bloed. Niet dat van Anne-Fleur van Eck. Niet dat van Willemijn Jansen. Maar dat van Hans van Hoek.

Haar dode vader.

*
STERRE;

"Sterre! Je bent níet oke, ik verbied het je om naar buiten te gaan!" zegt Henneke fel. "Ik ben oke Henneke, please, laat me gewoon hockeyen," zeg ik, stampend door papa's huis. Mijn huis. "Sterre je hebt een gekneusde pols en een hersenschudding, geen ouders meer, dus je gaat gewoon rustig aan doen," Henneke staat erop. "Mag ik dan teminste naar mijn eigen huis? Ik word gek hier!" gil ik. "Dan ga ik mee," ik zucht diep, wetend dat dit niet gaat werken. Ik loop langs Henneke, en gooi de deur open naar buiten.

In de frisse oktoberlucht is het enorm koud zonder jas. Ik loop over het bruggetje heen, dan over de sloot heen gaat, en mijn vader's huis met de hockeyclub verbindt. Op het terrein is het verlaten. Er rolt een leeg wegwerp bekertje over het erf, meegevoerd door de wind.

Aan het hek hangen een aantal sticks, waar kerstlampjes omheen zijn gedraaid. We hebben met oktoberfest ermee gehockeyd in het donker. Tijdens het potje moest Anne-Fleur kotsen.

Ik stap in mijn auto, en draai de sleutel om. Dan valt het licht voor mijn ogen weg, en grijp ik mezelf vast aan het stuur. Ik begin te hyperventileren. Zonder twijfel stap ik uit, en loop ik naar mijn fiets die tegen het hek aanleunt.

Met een vaart kom ik aan bij het station. Ik zet mijn fiets in een van de rekken, en stap op de eerste en beste trein naar Amsterdam.

In de trein open ik insta. Wat meteen een slechte keuze was.

 Wat meteen een slechte keuze was

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

geliked door koenvanheest en 102.769 andere
russo op dit moment gaat al mijn liefde naar mijn liefste zusje en mijn beste vriendinnen🩶

comments zijn uitgeschakeld

comments zijn uitgeschakeld

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

geliked door russo en 161.255 andere
MHCnaarden met verdriet moeten wij vertellen dat Hans van Hoek een aantal dagen geleden is overleden, aan zware verwondingen door een aanrijding, op de nacht van 18 oktober.

De trainingen en wedstrijden worden tot 2024 stilgelegd. Sterre van Hoek (D1), Willemijn Jansen (D1) en Anne-Fleur van Eck (D1), hebben naast een aantal verwondingen de aanrijding overleefd.

Sterre gaat proberen de club te gaan overnemen, al weten we niet of dit gaat lukken. Wij wensen de meiden enorm veel sterkte.

comments zijn uitgeschakeld


Zo kan ik nog wel even een tijdje doorscrollen. Alle story's van mensen die ik niet eens ken condoleren ons. De tranen prikken in mijn ogen. Een traan spat op mijn scherm. De ov stem geeft aan dat we op onze eindbestemming zijn gekomen, en zo snel als ik kan vlieg ik de trein uit. Op weg naar Koen.

Neem Me Mee - koen van heestWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu