Neem Me Mee - koen van heest

20 • Zuid-Frankrijk |9|

[GEËDIT]

*
STERRE;

De zon schittert in mijn ogen, als ik tegen het hek aan leun. Mijn ogen kijken naar MO14, die tegen Utrecht speelt. Het is begin Juni, en Mixed Hockeyclub Naarden ligt er goed bij. Mijn beste vriendinnen staan naast me. Willemijn in het midden, en naast haar Anne-Fleur. Ik luister maar half naar haar.

"Maar kijk, mijn vader heeft dan wel heel leuk die beachclub gekocht, maar hij gaat nu naar Frankrijk daarvoor verhuizen.." ik frons mijn wenkbrauwen. "En wat ga jij doen?" vraag ik zachtjes aan Anne-Fleur, terwijl ik en Willemijn de bui al zien hangen, maar ik weet dat Anne nooit zou verhuizen naar Frankrijk voor een fucking beachclub.

"Ik.." Anne aarzelt duidelijk. Ik en Willemijn delen een blik, die boekdelen spreekt. "Ik ga verhuizen naar Frankrijk."

"Wat." "Fleur lul niet," fluister ik. Het valt stil onder ons, en de hele sfeer is omgeslagen. "De hockeyclub is verkocht," spuug ik uit. Willemijn haar ogen vallen naar beneden, en ze grijpt zich vast aan het zwarte hek voor haar. "Wat? Ik dacht als Fleur toch al haar grote plannen heeft gedeeld kan ik net zo goed.." ik zucht, en wrijf met mijn vingers over mijn slaap. "Fleur, ga je naar Frankrijk verhuizen?" langzaam breekt Willemijns stem, en ik draai me om, en loop met vaart naar binnen. In de grote hal draai ik met mijn sleutels de opslagruimte open, waar een grote bank staat voor mensen die geblesseerd raken.

Willemijn en Anne-Fleur hebben me gevolgd, en gaan naast me op de bank zitten. "Dus.. Al een huis gevonden?" ik breek de ongemakkelijke stilte. "Ja.. maar het is te groot voor mij alleen en.." Anne gebaart wat in het rond, en laat dan haar handen vallen. Mijn ogen vinden die van haar. "Ga je alleen verhuizen?" tranen blokkeren mijn zicht. "Nou, niet als een van jullie mee wilt, maar dat lijkt me sterk," snikt ze. "Ik heb altijd al is naar Zuid-Frankrijk willen gaan," denk ik hardop, met een soort doel in mijn stem.

"Grappig, Ster." "Nee, ik ben serieus. De hockeyclub is aan het eind van het seizoen niet neer van mij, dus nog een maandje. Misschien is een nieuwe start wel wat ik nodig heb. Ergens anders," fluister ik. "Denk je dat ze hockeyclubs hebben in Zuid-Frankrijk? Anders zou ik het best overwegen.." grijnst Willemijn flauw.

"Vast wel, Wil. Goed, laat dat huis zien, Fleur."

*
3 weken voor de verhuizing

"Koen?" zegt mijn nerveuze stem zachtjes. "Ja?" "Kan je even hier komen?" Met hier bedoel ik de woonkamer, waar ik onrustig sta te ijsberen. Als ik Koen de hoek om zie komen, begin ik te hyperventileren. "Ster, wat is er?" vraagt hij met gefronste wenkbrauwen, terwijl hij naar mijn handen rijkt. "Ik- ik had je dit al veel eerder moeten vertellen maar-"

"Dat je de hockeyclub heb verkocht?" kapt hij me af. Nu ben ik degene met gefronste wenkbrauwen. "Nee- nou ja.. dat ook. Hoe weet jij dat?" "Anne-Fleur," zegt hij simpel. Mijn ogen fixeren op zijn blik. "Wanneer?" fluister ik. "Oh uh, in de studio met Rus. Ze was er ook," zegt hij. Fleur is letterlijk nooit in de studio.. "Heeft ze je ook al verteld dat zij, Willemijn en ik naar Zuid-Frankrijk gaan verhuizen?" langzaam rolt een traan over mijn wang, desondanks probeer ik nogsteeds sterk te blijven.

In Koen's ogen zie ik opeens een sprankje hoop. "Ster.." begint hij. "Je weet toch mijn studie?"

(Wordt duidelijk aan het eind,
dus ik weet dat het nu natuurlijk
heel raar klinkt maar het komt
allemaal bij elkaar in het dankwoord)

"Mhm?" ik knik zachtjes. "We moeten naar het buitenland. Voor een aantal maanden. Soort domme cursus ofzo. Maar het is een kutstudie, dus als ik die cursus af heb gemaakt, ga ik daar naar verhuizen. Ik wou je het al vertellen-" "Wacht, ga je me nu vertellen dat we allebei naar het buitenland gaan verhuizen? Hoe wil je dat gaan doen-" "Ik zei nog niet waar, Sterretje. Ik heb altijd al een voorliefde gehad voor Frankrijk," lacht hij flauw, terwijl ik zachtjes begin te gillen, en hem in een knuffel tackel, en we samen op de bank vallen.