Wings of Love ❤ | TK | ✔️

එකොළොස්වන දිගහැරුම 🐅

මමයි හෝසොක් හියුනුයි හිටියෙ එලියෙ ඇහැල ගහ යට ගල් බංකුවට වෙලා තේ එකක් බිබී ඊයේ මට වෙච්ච සිද්දිය ගැන කතා කර කර. ඊයේ හෝසොක් වැඩට ගියෙ නෑ . එයාගෙ අත්තම්මගෙ ලියකියවිලි වාගයක් බාර දෙන්න එයා ඊයේ බැංකුවට ගියා. උදේ යද්දි මාව ෆුඩ්සිටි එකට ගෙනත් දැම්මත් මට ඕෆ් වෙලා යන්න උනේ තනියම . වෙනදට මම හෝසොක් හියුන් නැතුව රෑ වෙනකල් ඉන්නෙ නෑ . හිටියත් එක්කො හෝසොක් හියුන් එක්ක යන්න එනවා. නැත්නම් දිල්හාර මාව ගිහින් දානවා. ඒත් ඊයේ හදිස්සියෙම දිල්හාරගෙ ගෙදරින් කෝල් කරල දිල්හාරට යන්න උනා. මටත් වැඩ අස්සෙ හෝසොක් හියුන්ට කෝල් එකක් දෙන්න අමතක උනා . මොකද සිකුරාදට ටවුන් එකේ කඩ හවස් වරුව වහනවා. ටවුන් එකේ කඩ ඔක්කොම වගේ අයිති උනේ මුස්ලිම් මුදලාලිලට. ඉතිං එයාල සිකුරාදා හවසට දෙකෙන් පස්සෙ එයාලගෙ යාතිකා වලට කඩ වහනවා. ඉතිං සිකුරාදා කියන්නෙ ෆුඩ්සිටි එකට වැඩ වැඩි දවසක්. කොහොම හරි මට හියුන් ට කියන්න අමතක උන නිසා තනියම එන්න උනා. මොනා උනත් අපේ කැශියර් හිටපු ගර්ල් මාව එයාව එක්ක ගෙන යන්න ආපු වාහනේ දාගෙන ආවා. ඒත් එයාල ඩිපෝව ගාවින් හැරෙන නිසා මම එතනින් බැස්සෙ ඉතුරු ටික දුර පයින් යන්න හිතාගෙන. ඒත් එතන ඉදල වැඩි දුරක් එන්න හම්බ උනේ නෑ වෙනදට අපිව ෆලෝ කරනවා කියල හෝසොක් හියුන් කියන ඩිෆෙන්ඩර් එක සෙඩ් එක ගාව නවත්තල තියෙන හැටි මම දැක්කා. වෙනදට ඒක ෆුඩ්සිටි එක හරියේ ඉදලම එනව පෙනුනත් අද නාපු නිසාම මම හිතුවෙ හෝසොක් හියුන්ට වැරදුනා කියල. මම ඩිෆෙන්ඩර් එක පහු කරනවත් එක්කම වගේ ඩිෆෙන්ඩර් එක ස්ටාර් කලේ මාව තිගස්සමින්. අපි වෙනදට එන බෝධිය ලග පාර දුර නිසාම හිතේ බයට මම සෙඩ් එක ගාවින් තිබ්බ අනිත් පාරට හැරුනා. මේ පාර යන්නෙ සර්වෝදය පැත්තට. අනේ මං ද සර්වෝදේ ගාවින් ආඑ පාර දෙකට බෙදෙනවා. මම දන්නෙ නෑ හරියට මේ පාර වැටෙන්නෙ කොහෙටද කියල. මොකද මේ පාරෙ සර්වෝදයෙන් එහාට මම ගිහිල්ලා නෑ . ඒත් සර්වෝදේට කලින් කන්දත් එක්කම වමට තියෙන පාරෙ ගියහම වැටෙන්නෙ අපි හැරෙන බෝගහ ගාවට. ඒ කියන්නෙ අපි බෝගහ ගාවින් හැරෙන්නෙ ඒ පාරට. ඒ මතකෙට මම සෙඩ් එක ගාවින් හැරිල ආවත් සර්වෝදේ ගාවින් හැරුනහම තේරුනා කරපු ගොන් කම. කෑලි කපන්න පුලුවන් තරම් කලුවර තියෙන කොට ලයිට් බිල් වැඩි හින්දද කොහෙද රෑ දහය වෙද්දි පාරෙම මිනිස්සු නිදාගෙන කිසිම ගෙදරක ලයිට් එලියක් නෑ . පාරෙ එක පැත්තක මායිමේ ගලන් යන ඇල පාරෙ සද්දෙ වගේම තැන් තැන් වල වකුටු වෙලා උන්න බල්ලො විතරක් පාරේ පාලුව මකන්න ඉන්න කොට දිග අඩි තිය තිය ආපු කකුල් වලට පින් දීලා දුවාගන්නත් බය හිතුනේ හදිස්සියෙවත් ඔය පාරෙ වකුටු වෙලා ඉන්න බල්ලෙක් වත් හැපුවොත් මේ අස්සෙ කරගන්න දෙයක් නැති නිසා. පාරෙ පුරා තිබුන කෑලි කපන්න පුලුවන් අදුර සැනින් නැති වෙලා වක ගැහිල හිටපු බල්ලො නැගිටල එහාට උනේ මට අඩි තිහක් හතලිහක් විතර ඈතින් වැදුනු වාහනේක ලයිට් එලිය නිසා වෙද්දි බයටම මගෙ ඇස්වල කදුලු පිරුනේ මම තොල් මතුර මතුර දිල්හාරටයි දිල්හාරගෙ ගෙදර අයටයි වගේම ෆුඩ්සිටි එකේ මැනේජර්ගෙ ඉදල ඔක්කොටම බනිද්දි.