ilişkilerinin başlarında böyle bir şey yaşansa jinyoung kesinlikle tuhaf hissederdi ama artık bunları geride bıraktıklarını düşünüyordu. nihayetinde seunghun bir şeyler üzerine o kadar da kafa yormayan dümdüz birisiydi. filitresi yoktu. ortamı okumakla iliglenmiyordu, canı ne isterse söyüyor ya da yapıyordu. yersiz miydi? umurunda bile değildi. esasında jinyoung bundan hoşlandığını bir süre önce fark etmişti. seunghun'u aptallıkla yaftalayıp ona öfke kussa da bunların hepsi paravandı.
seunghun bir saaaaniye bunu söylemem ortamı mı garipleştirdi yersiz mi oldu
jinyoung explorer gibisin... hyunsuk beyninden yedi onun dışında sorun yok
"geçmişte sevgi sözcükleri konusunda tartışmalarımız olmuştu. seunghun bunlardan o kadar da hoşlanmadığımı biliyor."
"davranışla gösterilmesi taraftarı mısın?" bu konuda bile tartışmış olmalarına hiç şaşırmamıştı.
jinyoung bir süre sessiz kaldı, sonra güldü. "illa gösterilmesi gerektiğini düşünmüyorum." iç çekti. "mesela az önce," telefonu kaldırdı. "seunghun birden sevgiyle dolup bunu gösterdi."
"bu konuda çok iyi." iç geçirdi.
"karşı tarafa bunu hissettirebildiğin sürece söylenen ya da yapılan şeylerin bir önemi yok bence hyunsuk-ah." telefonu yatağa bırakıp doğruldu ve uzanıp hyunsuk'un saçlarını karıştırdı. "bazen çok çekingen oluyorsun." diye takıldı.
ensesini kaşıyan hyunsuk onun 'sevimli' diye mırıldandığını duydu. gamzelerini ortaya çıkaran bir gülüşle bakışlarını kaçırdı.
jinyoung gözlerini kırpmadan onu izliyordu. sızlanarak "seunghun enayiliği konusunda haklı..." diye söylendi.
kıkır kıkır gülen hyunsuk "hyung aramızda enayi olmayan bir kişi bile yok." dedi.
jinyoung pes etti, yataktan kalktı. "bitki çayı demleyeceğim." arkasına bakmadan odadan kaçtı.
yıllar sonra vetpete uğradığımda okuyabilmek için bu fiki de bitirme kararı aldım.... iyisiyle kötüsüyle..... 가 보자!!!
