MEKTUP -7-

7 2 4
                                    

"Yağmurlar sözlerinden yağdı bugün."

30/03/2020

Bazen dalgalar sadece kıyıya vurur. Bazen sadece akıntının karşısında kalmak zorunda kalırsın. Bazen her gün yanından geçtiğin balıkları tanıyamazsın. Zamanla bir balıktan çok bir su damlası kadar olduğunu düşünürsün. Bazen durduk yere yüzmeyi unutuverirsin, okyanusun ortasında kalakalırsın. Bazen de seni bir damla suya muhtaç bırakırlar, koskaca okyanusun ortasındayken. Kıyıya vurursun. Dalgalar gibi. Ve artık yaşamanın anlamı kalmadığı ana dek orada beklersin. Zamanla ondan ayırt edilemez olursun. Bütün ömrün orada yatıyordur ama bilmezler. Oraya vurur, orada unutulursun. Deniz ise sana her zaman orada olduğunu hatırlatır. Her dakika, her saniye, her gün.
Ve daha da kötüsü sevgilim, en başından beri yüzmeyi bilerek ölmektir.

Bütün kelimelerimi ve en önemlisi umutlarımı yok ettin. Öylece gittin. Gerçekten gittin. İkna ettiğim sen değilsin ama kendimi ikna ettiğimden emindim. Gittiğine ikna ettiğimden. Senin aslında ilişkimize karşı hiç inancın olmadığından. Kendimi bunlara ikna ettiğimden emindim ama şimdi yazınca aslında o kadar da ikna olmadığımı anlıyorum.
Seni bu sefer aklayamam sevgilim.
Bu sefer ben bile affedemem.

Çünkü affetmesi gereken kişi ben değilim.
Affetmesi gereken çocuğun.
Çocuğumuz.

İstemediğin çocuğumuz. Reddettiğin çocuğumuz. Beni terk etmene sebep olan çocuğumuz. Seni o affedecek. Karar onun olacak. Ve ben affetmeyeceğinden eminim sevgilim. Çünkü seni hiç sevmeyecek.
Bunu hissedebiliyorum. Artık daha net ve daha eminim.

Zorlamak, yokuşu tırmanmamızı sağlamadı. Sadece yorulduk ama hâlâ aynı yerdeyiz. O yüzden kendi irademle ben, geri döneceğim. Aşağı ineceğim. Yeterince yoruldum ve pes edeceğim. Hissediyorum sevgilim, deniz'im, son geliyor. Artık bir şeyler için çabalamayı bırakmalıyız. Artık sadece olacakları izlemeli ve yerimizde kalmalıyız. Çünkü son, bu. Ve son geldiğinde daha ileriye gidemezsin.

Seni sevmek zor ve yaralayıcıydı. Ama bu son mektup olmayacak. Bunu da hissediyorum sevgilim. Bütün acıları tattım sanıyordum ama hayır, daha en büyüğü ile sınanmamışım. Daha karanlıkla tanışmamışım. Daha gözlerimi açmamışım.

Gördüklerinle yola devam etmeyi reddediyorum artık.
Ve artık gözlerimi açmak istiyorum.
Bütün hayatım boyunca öldüm.
Ben artık yaşamak istiyorum.

Sana hiçbir şey olandan,
Bana her şey olana.

















İyi okumalar!🌊

KIYIYA VURAN ÖMÜRLER Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin