Gecenin Fırtınası ~MAVİ AY~

2. BÖLÜM| Rüya |

Şimdi müzik listenizden, 🎶Erence "Beethoven's Silence"🎶 açın. Kendinizi müziğin ritmine kaptırarak okumaya başlayın. :)

Nefes nefese yataktan birden uyandım hemen etrafıma bakındım. Odamdaydım, yatağımdaydım. Neyse ki rüyaymış. Of bu nasıl bir rüya böyle.?  Rüya mı? Rüya demek bile saçma olur. Kabus bu Kabus! Bir süre kendime gelmeyi bekledim. Gördüğüm kabus yüzünden aşırı susamıştım, mutfağa insem mi? inmesem mi? kararsızdım. Halen kabusun etkisindeydim. Kendimle çelişirken mutfağa inmem gerektiği konusunda kendime cesaret verip yataktan kalktım.

Mutfağa gitmeden önce annem ve babamın odalarına gidip onlara baktım onlar da uyuyordu. Artık gönül rahatlığıyla mutfağa su içmeye gidebilirdim.  Ahşap merdivenlerden inerken gacır gucır ses çıkartıyordu ve buda bana yeni bir korku demekti. Buna fazla takılmadan hemen mutfaktan suyumu alacağım esnada sokağın ışıklarının gerçekten yanmadığını aynı rüyamdaki görsel gibi olduğunu fark ettim. Hemen suyumu alıp  hızlıca odama geçtim.

Bir an önce sabah olmasını dileyerek uykuya tekrardan daldım. Sabah alarmımın sesiyle uyandığım esnada odamın kapısının "pat" diye açılmasıyla yerimden sıçradım. Annem elinde ekmek bıçağıyla odama gelmişti, ona uykulu gözler ile baktığım da elindeki bıçağı sallayarak;

"Neden hâlâ hazır değilsin birazdan çıkacağız ve sen kahvaltını yapmadan dışarı çıkmayacaksın!" dedi. "Alarmım yeni çaldı anne saat daha..." saate gözlerimi çevirdiğimde saatin 7.55 olduğunu görmemle şoka girdim. "Ben bu alarmı bu saate kurmamıştım ki. Hemen hazırlanıp geliyorum anne."

Annem bana kızgın dolu bakışlarını atarak odadan çıktığında hemen üzerimi giyinmek için valizimi açtım. Dün akşam valizimi boşaltmamıştım. Kıyafetlerimi küçücük valizin içinde iki saat aradıktan sonra giyinip aşağıya indim. Kahvaltı masasına oturduğumuzda, " eşyaların hazır götüreceğin başka bir eşyan var mı?" diye sordu. Annem bugün ayrı bir sinirli, ayrı bir gergindi sanırım. Ya da ben öyle hissetmiştim.

Ben kendi eşyalarımı neden hazırlamamışım da annem hazırlamış ve ayrıca hemen her şeyi  nasıl halletmişlerdi? Hiç anlamazken babam; "Ben kapıdayım her şey hazır olduğunda çıkalım artık" dedi, bıkkınlıkla. Bugün herkes ters tarafından uyanmıştı anlaşılan.

Evden çıkmadan önce odama girip gitmeden okuma kitaplarımı alıp çantamın içerisine atarak odadan ayrıldım. Babam ve annem kapıda arabada beni bekliyorlardı. Okula doğru gitmek için babam arabayı çalıştırdı. İlk başlarda yolculuğumuz çok sessizdi ve bende kulaklıklarımı takıp müzik dinlemeye başladım. Kulaklığımı takmak için sırt çantamda kulaklıklarımı arayıp bulduğumda kulağıma takmak için hamle yapmıştım ki babamın dikiz aynasından bana bakan gözleriyle karşılaştım.

Kafamı ne oldu? anlamında salladım. Gözlerini yola çevirip tekrar bana baktığında annem yolda ki sık orman ağaçlarını izlemekteydi. "Dün gece neredeydin Lina?" Annem bakışlarını ormanlık alandan çevirip dik oturarak bize kulak verdi. Arkasını dönüp bana baktı. Durup düşündüm en son rüyadaydım. Annem babama baktığında, "Lina gece dışarıya mı çıktı?"

"Hayır. Ben gece odamdaydım."

"Emin misin?" İnanmayan bakışları dikiz aynasından belli olurken, "Dışarıya çıkmış olsam bilirdim. Herhalde." diyerek kulağıma kulaklığımı takıp başımı cama yasladım ve yolu izlemeye başladım. Aklıma dün gece gördüğüm rüya geldiğin de acaba ben gece farkında olmadan dışarıya mı çıkmıştım? diye düşünceler geçtiğinde bakışlarımı babama çevirdim. Halen dikiz aynasından bana baktığını görünce... Araba tümsek gibi bir engelin üzerinden atladığında sarsılarak kulaklığımı çıkarttım. Annem camdan arabanın geride bıraktığı yola bakarken babam arabayı ani frenle durdurdu. Öne doğru sarsıldığımızda babama bakmaya başladık.