Yeni ve kısa bir kurguyla hepinize merhaba :)
Bu kurgumda şuan ki dünyamızdayız...Kurgu da kan, cinayet, ölüm, cinsellik unsurları bulunur buna dikkat ederek okuyun lütfen <33
"Zaman kardeşliği eksitmez..."
⛓️
Elimde ki kanı iğrenircesine karşımda ki bedenin beyaz gömleğine sildim. Titreyen ellerimle bıçağı sırt çantama atıp hırkamın kapüşonunu kafama geçirdim. Ardından göz yaşlarımı elimin tersiyle silip bana hep soğuk gelen bu evden koşar adım çıktım. Elimi cebime atıp titreyen bacaklarımla yürümeye devam ettim. Bundan bir hafta önce canımdan çok sevdiğim abimi öldüreceğim aklıma dahi gelmezdi. Şimdi ise ellerimde onun kanı vardı...
Çantamdan çıkardığım pet şişe de ki suyu elime döküp kanları temizledikten sonra ağır adımlarla yürüyüp bir taksi çevirdim ve arabaya binip arka koltuğa yerleştim.
"Otogara gidelim." Şoför bana yandan bir bakış atıp kafasını salladığında gözlerimi kapatıp kafamı koltuğa yasladım. Aklıma dolan görüntülerle sertçe yutkunup başka şeyler düşünmeye çalıştım. Ancak başarılı olamıyordum hissettiğim bu iğrenç duygu geçmiyordu. Oflayıp gözlerimi açtım ve şakaklarımı ovalamaya başladım. Çok geçmeden taksinin durmasıyla da doğrulup elimi cebime attım. Borcumu ödedikten sonra yüksek seslerin ve kargaşanın hakim olduğu otogara yürümeye başladım. İçeri girip bilet alacağım yere ilerlediğimde adımlarımı hızlandırdım.
"Kolay gelsin İstanbul-Trabzon seferi için bir bilet alabilir miyim?" Karşımda ki kadın cilveli bir şekilde gülümseyip kafasını salladı.
"Tabi bir sonra ki otobüs hemen yarım saat sonra kalkıyor." Kafamı sallayıp teşekkür ettikten sonra biletin ücretini ödeyip otobüsün kalktığı yeri öğrendim ve oraya doğru adımladım.
Otobüsün kalktığı yere gelip bir kenara geçip oturdum. Muavinlerin bir kaçı otobüsü yıkıyor diğerleri de sigara içiyordu. Bende elimi cebime atıp paketimden bir dal sigara çıkardıktan sonra dudaklarımın arasına yerleştirdim ardından ucunu ateşleyip zehirli dumanı içime çektim. Bilmediğim bir şehre her şeyden uzaklaşıp kaçmak için gitmem ne kadar mantıklıydı?
"Ya anne tamam ölüme gitmiyorum ya." Karşımda ki kumral çocuk annesine gülümseyip dudaklarını büzdüğünde gözlerim doldu.
"Kadirim kuzum benim biliyorum ama anne yüreği işte sende anla beni." Kumral çocuk kıkırdayıp annesine sarıldığında sigaramdan bir duman daha çektim içime.
"İstanbul-Trabzon seferi yolcuları beş dakika sonra kalkıyoruz. Yerlerinize yerleşebilirsiniz..." Genç muavinin bağırmasıyla sigaramı yere atıp üstüne bastım. Ardından ayağa kalkıp sırt çantamı koluma taktım ve otobüse doğru yürüyüp merdivenleri çıkmaya başladım. On üçüncü koltuğu bulduğumda hızlıca yerime yerleşip sırt çantamı ayaklarımın dibine bıraktım. Sadece uyumak istiyordum.
"Abicim koşma düşeceksin." Ufuğun Erhana seslenmesiyle küçük Erhan kıkırdayıp koşmaya devam etti.
"Düşmem abi hem ben çok güçlüyüm." Küçük çocuk kıkırdadığında önünde ki taşı görmeyip yere kapaklandı. Diz kapağı çok acımış kanamaya başlamıştı bile.
"Ah Erhan ben sana demedim mi koşma diye?" Küçük çocuğun gözleri dolduğunda koşup yanına gelen abisine sıkıca sarıldı. O abisine abisi de ona çok düşkündü. Kardeşlik duyguları anneleri onları bıraktıktan, babaları da öldükten sonra daha da güçlenmişti. Ufuk küçük kardeşine çok düşkündü hiç bir güç onu kardeşinden ayıramazdı.
Aklıma doluşan anılarla dolan gözlerimi hırkamın koluyla silip omzumda hissettiğim parmaklarla soluma döndüm.
"Beyefendi iyi misiniz?" Annesine sıkıca sarılan kumral çocuk şuan yanımda oturmuş meraklı gözlerle bana bakıyordu.
"İyiyim." diye mırıldandım ancak iyi değildim. İçim acıyordu elleriyle diz kapağımda ki kanı silip öpen abimin katili olmuştum ben. İyi değildim ki...
"İçin isterseniz biraz." Kumral çocuk elinde ki suyu gülümseyerek bana uzattığında teşekkür edip suyu aldım. Kapağını açıp bir yudum aldıktan sonra kenara bıraktım. Acınası bir haldeydim. "Ben-" Kumral çocuğun cebinde titreşen telefonuyla sözleri yarım kaldığında özür dileyip telefonunu çıkardı.
"Efendim anneciğim?" İç çekip kafamı cama yasladığımda gelen ve saniyeler sonra geride bırakacağımız yolu izlemeye başladım. Çok geçmeden de yorgunluktan kapanan gözlerime daha fazla direnemeyip uykuya daldım.
Devam Edecek
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZİNCİR (BXB)
Truyện Ngắn[TAMAMLANDI] 'Ben kimsesizdim sen benim ailem oldun Kadir...' EŞCİNSEL VE ANGST BİR KURGUDUR!
