ZİNCİR (BXB)

Korkma

"Bakışları masum bir heyecan gibi..."

⛓️

Uyandığımda yataktan doğrulup ağrıyan başımı ovuşturdum ardından da kalkıp banyoya girdim. İşlerimi hallettikten sonra mutfağa girip kendime bir bardak su doldurdum. Yemek yeme isteğim yoktu. Oflayıp suyu kafama diktim ve küçük balkona geçip sandalyeye oturdum. 

Cebimden çıkardığım sigarayı yaktığımda zehirli dumanı içime çektim. O sırada sokağın köşesinde gördüğüm bedenle ve peşinden gelen yapılı adamla vücudumu aniden dikleştirdim. Kumral çocuk hızlı adımlarla yürüyüp ara sıra arkasına bakıyordu. Endişelendiği her halinden belliydi. Yapılı adam ise peşinden yavaş adımlarla geliyor bazen kafasını farklı yerlere çeviriyordu. 

Sigaramı balkonun demirliklerine bastırıp söndürdüğümde hızla ayağa kalktım. Balkondan çıkıp evden de ayrıldığımda aşağıya inip sokağa çıktım. Kumral buraya hızlı adımlarla geliyor yapılı adam ise hala onu takip ediyordu. Bu görüntüyle yumruklarımı sıkıp hızla kumralın yanına ilerledim. Kolumu beline attığımda başta irkilse de beni gördüğünde rahat bir nefes verdi.

"Korkma.." Kafasını salladığında bana iyice sokuldu ve derin nefesler almaya başladı. Elimde ki çakmağı bilerek yere düşürdüğümde eğilip buraya doğru bakan adama bende ters ters baktım.

"Hayırdır birader?" Çakmağı alıp ayağa kalktığımda yapılı adama doğru yürümeye başladım.

"Yok bir şey kardeşim." Elimi kaldırıp adama doğrulttum.

"Ne bakıyorsun o zaman?"

"Yanında ki hatunun sevgilin olduğunu bilmiyordum kardeşim kusura bakma."  Sinirle soluyup adamın üstüne yürüdüm.

"Lan orospunun dölü benim sevgilim olmasa ona dokunabilme hakkını kendinde buluyor musun birde? Gecenin bir vakti insanları rahatsız edip takip etme hakkın mı var lan senin? Bir daha seni bu mahallenin girişinde bile görmeyeceğim yoksa anam avradım olsun öldürürüm seni. Bas git şimdi." Yapılı adam dediklerimden sonra sertçe yutkunup arkasına döndü ve koşar adım bulunduğumuz yerden uzaklaştı.

"İyi misin kumral?" Karşımda ki çocuk kafasını sallayıp dolan gözlerini sildi.

"İyiyim teşekkür ederim ben...okuldan geldiğimden beri takip etti beni. Kafamda kapüşon olduğu için kız sandı galiba." Kafamı sallayıp derin bir nefes aldım.

"Bir daha gelemez buraya merak etme sen." Kumral kafasını sallayıp tekrardan teşekkür etti. Beraber apartmana doğru yürüyüp asansöre bindiğimizde elimi cebime attım.

"Erhan..." Kafamı bana seslenen kumrala çevirip efendim diye mırıldandım. "Ben korkuyorum."

"Korkmana gerek yok dediğim gibi daha gelemez buraya." Kafasını eğip parmaklarıyla oynamaya başladı.

"Korkuyorum işte..." İç çekip duran asansörden kumral ile birlikte indim. "Bana mı geleceksin?" Heyecanla bana baktığında bu haline gülümsedim.

"Korkuyorum dedin elimden gelen başka bir şey mi var?" Kıkırdayıp kafasını salladı.

"Teşekkür ederim gece gece bela oldum sana da." Kafamı olumsuz anlamda salladığımda gülümseyip evinin kapısını açtı. "Gir lütfen." Ayakkabılarımı çıkarıp içeriye girdiğimde oda peşimden girip kapıyı kapattı.

"Salona geçebilirsin." Kafamı sallayıp salona geçtiğimde eski ama güzel koltukların üstüne oturdum. O da peşimden geldiğinde hızla karşımda ki koltuğa ilişti.

"Çay mı içersin kahve mi? Ya da atıştırılacak bir şeyler hazırlayayım hemen." Hızla kafamı sağa sola salladım.

"Ben bir şey almayayım teşekkür ederim." Kumral kafasını salladığında kucağında ki eliyle oynamaya başladı.

"Şey telefon numaranı alabilir miyim?" Kafasını kaldırıp bana baktığında sertçe yutkundum.

"Telefonum yok." Dediğim şeyle gözleri şokla açıldı. Bu devirde telefon kullanmayan sayılı insanlardan biri olduğumu düşünüyordu yüksek ihtimalle. "Yani kullanıyordum ama çalındı." diye devam ettim.

"Aa anladım." Kafasını tekrardan eğdiğinde alt dudağını dişledi. Evine aldığı katilden habersiz öylece oturuyordu koltukta. Bu kadar saf olup herkesi evine alması onun için iyi değildi.

"Beni neden evine aldın ya kötü biriysem?" diye sordum.

"Hayır kötü biri olsan kurtarmazdın ki, hem beni çok konuşmama rağmen sabırla dinledin. Kötü biri olamazsın." Bana bakıp gülümsediğinde bende gülümsedim. Çok masumdu yaşlarımız çok yakın olmasına rağmen hayatın acımasızlığını bilmiyordu. "Şey uyuyalım istersen..."

"Olur." Kafasını sallayıp ayaklandığında hızla salondan çıktı. Bu kumral çocuğun sürekli konuşması konuşurken bazen dudaklarını büzmesi ve mavi gözleriyle çipil çipil bakması bana çok tatlı geliyordu. Güzel bir çocuktu hem masumdu bir kere. Benim tam tersimdi...

"Erhan..." Karşımda dikilen kumralı görmemle yüzümde ki sırıtmayı silip gözlerine baktım. "Yastıkla yorganı getirdim."

"Tamam teşekkür ederim." Elindekilerini alıp koltuğun kenarına bıraktığımda kumral çocuk diğer koltuğa gidip yastığını yerleştirdi ardından uzanıp yorganını üstüne çekti.

Bende çok geçmeden yastığı koltuğa bırakıp uzandığımda yorganın altına girerek kumrala doğru döndüm. Bana bakarak "İyi geceler." diye mırıldandı.

"İyi geceler kumral." Bana son kez bakıp gözlerini kapattı ve alt dudağını dişlerinin arasına aldı. Bu görüntüye baktığımda dudaklarımın kıvrılmasına engel olamadan iyice yastığa sindim. 

Uyuyamadığım için karşımda ki bedeni izlemeye devam ettiğimde aniden mavilerle göz göze gelmemle hızlıca gözlerimi kapatıp elimi çarpan kalbime attım. Hissettiğim bu heyecan da neyin nesiydi?

       Devam Edecek